De Hollandsche Lelie. Jaargang 21

Ingezonden stukken.
Buiten verantwoordelijkheid der Redactie.

I.

(Door mijn ongesteldheid bleef deze brief liggen en wordt daardoor eerst nu geplaatst.)

Zeer geachte freule Lohman,

Mag ik U en den Heer van Rooijen even inlichten naar aanleiding van het versje ‘De vrije Vrouw’ in de laatste Lelie. Dit is van Speenhoff, komt voor in zijn tweeden Bundel, het slot is eenigszins anders. Nog meer geest spreekt zeker uit zijn volgend vers:

Nu we zoogenaamd beschaven,
Zien we vrouwen om ons heen
Die als gekken loopen draven
Voor het nut van 't algemeen.

Meestal hebben ze wat duiten,
Altijd hebben ze het druk,
Want ze steken hare snuiten
In een andermans geluk

Overal ziet men haar snoeten,
Overal hoort men haar mond,
Als er drie elkaar ontmoeten
Stichten ze een nieuwen Bond.

Motie's worden aangenomen,
Geen reclame wordt gespaard,
Om eens in de krant te komen
Dragen ze desnoods een baard.

Altijd kletsen, altijd kwaken,
Altijd ruzie en gekijf,
Hoort ze wereldplannen maken
Voor een vollen onderlijf.

Eten koken doen de meiden
Broertje wiegen doet de meid
Zusje wasschen doen de meiden
Traantjes drogen doet de meid.

Niemand zal 't dus verbazen
Als zoo'n schepsel zich beklaagt,
Dat haar man door al haar razen,
Aan de meid een nachtzoen vraagt.

En we zullen nog beleven,
Dat een man, ten einde raad
Aan zijn kind de borst moet geven,
Als mama de deur uitgaat.

Enkele versjes heb ik weggelaten.

‘HERINNERING’.

[p. 296]

II.

Zeer geachte freule,

Natuurlijk kom ik weer met een verzoek tot U, zou U me willen helpen, met eene annonce op te stellen, voor 't volgende doel.

Gepasseerde week zag ik een stuk of 6 jongens, druk bezig op een grasveld een hondje op te willen vangen, hetgeen alles behalve zacht toe ging.

Ze hadden 't lieve dier een touw om de nek gebonden en trokken er maar aan, maar 't kleine dier verdedigde zich zoo flink, dat ze er bang voor waren en 't niet aandurfden pakken want het beet, beweerden ze. Gelukkig was er een agent bij, die op mijn verzoek, de jeugd verjoeg, en spottend zei: ‘nu pakt u 't maar op.’

Ik heb er eerst tegen gepraat, zachtjes aan 't touwtje getrokken, 't liep mee, en toen opgepakt, 't arme dier was daar zeker de heele nacht buiten geweest.

Om kort te zijn, nadat de kleine schat door 'n kennis van me gebaad en verzorgt was, is 't een allerliefst klein slim diertje; maar die dame heeft een hond en kan haar onmogelijk houden.

Ik ben niet handig in 't opstellen, en eerlijk gezegd, ik vind zoo zelden ‘echte hondenvrienden,’ wel in naam maar niet in daad.

Een hond is voor mij meer dan de meeste menschen, deze kleine heldin moet een goed tehuis hebben. Ik ben helaas niet mijn eigen baas.

Wilt U zoo beleefd zijn en de advertentie wijzigen, liefst totaal veranderen en aan den Heer Veen zenden.

Met hartelijken dank en vriendelijken groet,

hoogachtend,

(Zie vragenbus).

M.v.F.