De Huisvriend. Jaargang 1890

Hoe men reist.

‘Hoe de menschen reizen’, zal een Duitsch tijdschrift ons eens vertellen; en het kwijt zich van die voor het tegenwoordige seizoen niet onbelangrijke taak door het opsommen van de volgende karaktertrekken:

De Engelschman neemt altijd en overal zijne geregelde levenswijze mede, en wijkt er alleen in de dringendste noodzakelijkheid van af. Zonder eene behoorlijke bevrediging van zijn maag op de Engelsche manier, zonder een met zijne positie, middelen en gewoonten overeenkomend comfort, is het rechte genot voor hem bijna niet denkbaar. De belangstelling voor de natuur, de omstreken en hunne bezienswaardigheden komt gewoonlijk eerst in de tweede plaats.

Veel overeenkomst met den Engelschman heeft de Hollander, wiens bezoek door de hotelhouders vooral met het oog op trouw en gehechtheid gewaardeerd wordt. Intusschen stelt de Hollander met betrekking tot logies hooger eischen dan de Engelschman, en legt hij bovenal een grooten af keer van trappen klimmen aan den dag.

De Franschman, vervuld met souvereine minachting voor alles wat naar geographische kennis zweemt, werpt Staten, zeeën, landen en bergen op goed geluk door elkaar, weet zelden waar hij zich eigenlijk bevindt, en nooit waar de reis heen gaat, behoudt er echter altijd zijn goed humeur bij, en let hoofdzakelijk op goed, d.w.z. vroolijk gezelschap. Hij geraakt in alle mogelijke ongelegenheden, maar weet er zich toch met een grap ge-

[p. 438]

woonlijk goed uit te redden, en - amuseert zich voortreffelijk.

Gaat een Amerikaan op reis, dan is een potlood het voornaamste artikel zijner bagage. Zonder potlood geen Amerikaan. Alle toestanden moet hij berekenen en in cijfers uitdrukken. Hij bemoeit zich met alles, vraagt veel en meestal zeer zakelijk, ook al is hij omtrent een voorwerp voldoende op de hoogte; hij volgt gewoonlijk het tegendeel van de ontvangen raadgevingen op, en is uiterst verheugd over een vermeend voordeel, dat hij aan zijne sluwheid te danken meent te hebben; daarbij legt hij echter niet veel consideratie jegens andere menschen aan den dag. De hoofdmaaltijd van den Amerikaan is het ontbijt, het eenige waaraan hij zich iets gelegen laat liggen; ook vraagt de Yankee dikwijls reeds naar het uur van vertrek eer hij nog recht is aangekomen.

De Italiaan is op reis meestal opmerkelijk bedaard en daarbij vroolijk, maar toch weer niet zoo bewegelijk als de Franschman; bovendien schijnt de Italiaan, evenals de Franschman, vaak den zin voor natuurschoonheden te missen, - altijd volgens het hier aangehaalde tijdschrift.

De Rus reist meestal met zijne geheele familie bij zich, en zelden vlug; hij betaalt òf zeer goed, òf zeer middelmatig. Hoe gezocht de aanzienlijke Russische gasten in de hotels ook zijn, hoe aantrekkelijk hun beleefd gedrag en de goede toon in den familiekring ook is, vindt men toch een aantal Russen van de tweede categorie, die door hunne eigenaardige begrippen op het stuk van orde en zindelijkheid den schrik der hotelhouders, maar de blijdschap der behangers vormen.

De Duitscher eindelijk - zegt het blad van zijne landgenooten - wil bovenal het doel zijner reis bereikt zien, en daarbij wil hij zoo mogelijk alles zien. Hij is een onrustige geest, die juist door zijne besluiteloosheid en zijne vele vragen eigenlijk geen recht genot smaakt. Hij knoopt gaarne kennismakingen aan.