Paula.
Wat zullen wij zeggen over dit allerliefste kopje? Paula noemde de schilder haar; wij voor ons zouden evenveel voor haar voelen als hij haar Anna, Laura of Rosa had gedoopt.
‘Wat is er in een naam?’
Misschien heel veel, misschien ook niets. Zeker is het dat de gelukkige schilder in zijn ‘Paula’ een allerliefst model bezat; haar prachtige hals, die het mooie kopje draagt, is zoo sierlijk gebogen, het haar valt zoo gracieus over haar voorhoofd en werpt zulk een teere schaduw over die oogen vol uitdrukking en het serieuze mondje. Dat roosje vooral doet zoo goed tusschen het rozige blank van den hals en de witte draperieën. Paula is zeker een frisch, lief meisje en een onschuldig kind bovendien; hoe langer men haar aanziet hoe meer men onder haar betoovering komt en verlangt het origineel te zien.
Maar dit is de bedoeling van den schilder niet. Hij gaf ons Paula en niets meer, en wij hebben alle recht tevreden te zijn met haar lief portret.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd