Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
De Huisvriend. Nieuwe serie. Jaargang 4 (1902)

Informatie terzijde

Titelpagina van De Huisvriend. Nieuwe serie. Jaargang 4
Afbeelding van De Huisvriend. Nieuwe serie. Jaargang 4Toon afbeelding van titelpagina van De Huisvriend. Nieuwe serie. Jaargang 4

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

PDF van tekst (23.08 MB)

Scans (84.41 MB)

ebook (24.79 MB)

XML (2.41 MB)

tekstbestand






Genre

sec - letterkunde

Subgenre

tijdschrift / jaarboek


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

De Huisvriend. Nieuwe serie. Jaargang 4

(1902)– [tijdschrift] Huisvriend, De–rechtenstatus Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende

Zeldzame Huisgenooten.
Met illustratiën.

‘Er zijn duizenden menschen die liever met dieren dan met menschen omgaan,’ zegt een bekend wijsgeer. En geheel ongelijk heeft hij niet. De liefde tot het dier is ieder goedgeaard mensch aangeboren,

illustratie
een afgerichte boa constructor.


en onder alle liefhebberijen komt die tot het dier het meest voor. Een Engelsch schrijver verklaarde, dat men op zijn ouden dag altijd iets levends om zich moet hebben om zelf levend te blijven, en hij bleef het, omgeven van dieren van allerlei soort, tot zijn negentigste jaar. Of dat ook de reden is, dat echtelieden, bij wie de wieg naar de rommelkamer verhuisd is en ook de kinderen het ouderhuis zijn ontgroeid, hun liefde wijden aan kat en hond, en of om die zelfde reden ook de woningen van kinderlooze echtparen op een arke Noach's gaan gelijken?

De hierboven genoemde wijsgeer vindt in zijn verklaring een goeden getuige in den philosoof van Sanssouci, Frederik den Groote, die altijd door eenige windhonden omringd was. Hij hield veel van die beesten, van welke hij verklaarde, dat zij hem zonder nevenbedoelingen veel trouwer aanhingen dan de menschen. Zij vergezelden hem steeds in oorlogs- en vredestijd, en liggen op het terras te Sanssouci begraven, terwijl zijn lievelingshonden Biche en Alkmene in de geschiedenis bekend zijn geworden.

Ook in onze geschiedenis vallen vele verhalen van de trouw dezer huisdieren te vermelden. We herinneren slechts aan het hondje van prins Willem I, dat zijn meester wekte toen op zekeren nacht sluipmoordenaars hem om het leven wilden brengen.

Een afbeelding van den grooten Duitschen rijkskanselier Von Bismarck kan men zich haast niet voorstellen zonder zijn getrouwen hond ‘Tyras’.

De liefde tot dieren kan men evenwel zeer overdrijven, namelijk als zij een modedwaasheid wordt. Het is nu eenige jaren geleden, dat uit Parijs het bericht tot ons kwam, dat de dames zich daar met allerlei levend gedierte opsierden, camelions en ander soort hagedissen, lichtgevende kevers en colibri's, die aan gouden kettinkjes bevestigd, tot sieraad dienden op borst, hals of haar. En niet heel lang daarna werd het in zekere kringen de mode met een met edelgesteenten versierd zwijntje inplaats van met een hond te gaan wandelen. Van Parijs uit ging deze mode naar Noord-Amerika over.

De schoone Amerikaanschen namen haar volijverig aan en maakten uit de mode een soort van sport. Wanneer een rijke Amerikaansche dame zich aan een liefhebberij overgeeft, doet zij het ook met haar geheele ziel, of zij automobiel rijdt of in een sulky het renpaard ment, of zij cricket of golf speelt, roeit, bokst of vecht. Op de dollars komt het er niet op aan, en zoo is het op 't oogenblik in de Amerikaansche dameswereld mode, allerlei soort van dieren op te voeden, te temmen of af te richten; hoe gevaarlijker hoe beter.

Zoo heeft ook het voorbeeld van Sara Bernhard navolgsters gevonden en eenige Amerikaansche dames hebben slangen als haar lievelingsdieren uitverkoren. Bij de beroemde tooneelspeelster heeft deze voorliefde voor reptielen nog eenig doel, daar zij in de rol van Cleopatra er een noodig had om zich te laten bijten en aan

[pagina 309]
[p. 309]

het slangengif te sterven. Fanny Davenport, die dezelfde rol vervulde, schafte zich ook een huisslang aan, en zoo kwamen deze lieve diertjes in de mode. Of het evenwel een aangenaam gevoel is zich een boa constructor om den hals te leggen, zooals mevrouw Alva Monteth het met haar lieveling doet, is een vraag, welker beantwoording we maar liever aan onze lezeressen zullen overlaten.

Verder heeft juffrouw Mac-Hall een zeldzamen huisgenoot in den vorm van een jongen leeuw, die naar den naam van den Indischen heilige Zoroastro luistert. Hij heeft het goed bij haar. In den zomer mag hij haar naar de zeebadplaats Atlantic-City vergezellen, en naast haar in dolce far niente aan het strand in de zon liggen, zooals op een onzer gravuren te zien is.

Prozaïscher is de liefde der tooneelspeelster Kate Vanderhoff. In haar uitspanningsuren houdt zij zich met het boerenbedrijf, hoewel op

illustratie
strandidylle.


kleine schaal, bezig, en haar lieveling is een kalf, dat zij met haar eigen mooie handjes verpleegt en voedt.

De grootste menagerie evenwel, bijna een echte dierentuin, bezit mevrouw Elitch. In de nabijheid van Denver, in de zuivere lucht van Colorado, heeft haar echtgenoot dezen tuin aangelegd. Hij stierf een jaar na de opening, en sedert dien tijd heeft zijn weduwe het bestuur van hem overgenomen en de inrichting tot grooten bloei gebracht. Zij herbergt leeuwen en beren, struisvogels en kameelen, pauwen en - ezels. Bij den dood van haar echtgenoot, nu negen jaar geleden, hadden haar vrienden haar aangeraden, den tuin te verkoopen, daar zij meenden, dat haar krachten voor zulk een onderneming niet toereikend zouden zijn. Maar haar liefde voor de dieren, van welke zij er zelve had grootgebracht, deed mevrouw Elitch besluiten den tuin te behouden, dien zij liet inrichten tot een publieke uitspanningsplaats met zomertheater, speelplaatsen voor de kinderen, concertgebouw enz., en zij heeft er tot heden toe geen spijt van gehad.

Zooals zij haar dieren liefheeft, houden dezen ook van haar. Zij gehoorzamen aan haar bevel, en hieruit blijkt wat men met liefde en goed voer bereiken kan, hoewel de zweep ook meermalen ter hand genomen moest worden. Zoo was eens haar groote, zwarte beer ‘Bill’ aan zijn bewakers ontsnapt en had een heele schaar arbeiders en metselaars op de vlucht gedreven. Mevrouw Elitch zag hoe al die mannen in woeste vaart naar den uitgang liepen, en kwam met een bezem gewapend naar buiten snellen; zij behoefde den beer alleen maar toe te roepen om hem in groote haast naar zijn behuizing terug te doen keeren. Een andere beer, Jim, is zoo tam, dat de deur van zijn kooi nooit gesloten wordt. Als hij er lust in heeft, schuift hij den grendel weg, wandelt in het park rond en legt bij zijn meesteres bezoeken af. Dikwijls vindt zij hem bij het binnentreden van haar woning in de ‘spreekkamer’ of in de keuken, en dikwijls houden eenige tamme herten en antilopen hem gezelschap, niet ten voordeele der meubels, tapijten en gordijnen. Een aardig gezicht is het als de tamme zeehonden op het geroep hunner meesteres uit het water opduiken en met hun ronde, glanzende lichamen tegen den oever opschuiven om een lekker hapje in ontvangst te nemen.

Iederen dag doet zij de ronde in haar park en bezoekt elk harer lievelingen, waarbij er geen overgeslagen wordt, zelfs niet de ezel, die geen proletariër van zijn geslacht, maar een trotsche Spanjaard is. De kameel, die den ezel gezelschap houdt, geniet ook de volle vrijheid, zoekt dikwijls het huis zijner meesteres op en ziet dan weemoedig toe hoe hert en antiloop er in- en uitgaan, het oogenschijnlijk betreurende, dat de deur niet grooter uitgevallen is.

Bizondere lievelingen van mevrouw Elitch zijn haar jonge leeuwen Ed en Kate, die zij op hare wandelingen meeneemt en met welke zij op het grasveld speelt.

Maar niet altijd zijn deze huisgenooten zoo onschuldig en weinig gevaarlijk als de hierboven beschrevenen. Zoo hield bijv. een wielrijdersclub te Chicago er een beer op na, Jim genaamd, die door zijn kunststukken de medeleden van de club placht te amuseeren en voor geheel ongevaarlijk doorging. Maar slechte voorbeelden bederven goede zeden, ook zelfs bij een beer. Jim had zich namelijk het drinken aangewend en hield veel van spiritualiën. Op zekeren dag nu had hij een flesch whiskey weten machtig te worden, had die leeggedronken, was toen losgebroken en op avontuur uitgegaan. Al dadelijk liep hem een politieagent in den weg. Hij liep brommend op den handhaver der wet af en omhelsde hem zoo krachtig, dat de uniform aan flarden gescheurd en de man bijna platgedrukt werd. Na korten tijd gelukte het den agent zich los te werken. Hij trok zijn revolver en joeg Jim eenige kogels door den kop, die hem dood deden neervallen.

Jim's bazen waren niet weinig verschrikt hem als lijk terug te vinden en van zijn wandaden te hooren. Hij moest dronken geweest zijn, meende een hunner, want in nuchteren toestand had hij zich altijd netjes gedragen.

Wij zouden er de voorkeur aan geven om een hond, kat of kanarievogel inplaats van slangen, leeuwen of beren als

[pagina 310]
[p. 310]

huisgenoot te hebben. Het is, dunkt ons, aangenamer, goedkooper en minder gevaarlijk, en men komt ook niet zoo licht met de politie in aanraking, althans op plaatsen waar geen muilkorfdwang is voorgeschreven.


Vorige Volgende

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken