Hymni, ofte Loff-sangen op de Christelijcke feest-dagen

'Tselfde op een and're voys, om in contra-punt tegen malcanderen te singen.

1   DIt's den dagh die vruechde geeft,
Vruechde groot van bo ven:
Want een Maaghdt gebaret heeft
Een Soon waerdt om

[fol. 11r]

 

 

loven:

 

Zijnen Naam is VVonder-raadt,

 

Vrund'lijck is hy van gelaat,

 

Voor ons in't aan-schouwen:

 

Maar zijn Ampt, Natuyr en Rijck,

 

Nergens vindet zijns gelijck,

 

Niemandt can't ontfouwen.

 

2   Als 'tGebodt des Keysers quam

 

Al 'tVolck op te schrijven,

 

Haast haar reys MARIA nam,

 

Woud' niet weyg'righ blijven:

 

Comt te Bethle'em in Stadt,

 

Vande reyse moed' en mat,

 

Haar Soon baart zy spoedigh:

 

Buytens huys ist dat hy blijft,

 

Die in't Boeck des Levens schrijft

 

Die hem soeckt demoedigh.

 

3   Siet de Moeder Dochter is,

 

Haar Soon is haar Vader.

 

(Wie gelooft dit voor gewis)

 

GODT-EN-MENSCH te gader?

 

Hy is Knecht, en daar toe HEER,

 

Tegen-woordigh ende veer:

 

T'is niet om versinnen,

 

Hoe een Maget baart en voedt

 

Hem die alle dingh behoedt,

[fol. 11v]

 

En geeft een beginnen !

 

4   Die de Son haar licht verleent

 

Zy in't doncker baret,

 

Desen Prins hem seer verkleent,

 

'Tstal hem niet beswaret.

 

Sick in luyren winden laat,

 

Daar den Hemel door bestaat.

 

Wel die heeft gedragen

 

Hem die in Stal schreydt en sucht,

 

Die daar dondert in-de lucht,

 

Jongh en oudt van dagen.

 

5   GODT den Harders niet vergeet

 

'Snachts by hare Schapen:

 

Maar den ENGEL doet de weet,

 

Des zy vruechde rapen:

 

Als zy hooren van GODTS GEEST,

 

Dat hier in dit Aerdtsch-Foreest

 

In een Doeck gewonden,

 

Wiens Throon boven d'ENG'LEN staat,

 

En in Eer te boven gaat,

 

Van GODT was gesonden.