Den kluchtigen bancket-kramer of 't leven en bedrijf van Frans de Gek

119. Een manier om wijs te schijnen

Antonis Puccius handelde te Florentiën met een seker man dat hy in soo noodtsakelijcken^* tijdt van 't gemenebest het vaendrigsampt aennemen sou, 't welck onder de eerste waerdigheden gerekent wort. Als hy hem verontschuldigde dat hy soo veel wijsheydts niet had als wel tot 't selve ampt vereyscht wierd, vraegde Puccius hem of hy soo wijs niet was als Cosimus Medices, dan sou hy wijs genoegh sijn. Daerop de andere antwoorde: ‘Had ick maer half soo veel, soo sou my duncken dat ick wijs genoegh waer.’ Puccius sey: ‘Of ick u raet gaf dat ghy wijser schijnt als hy, maer wat segt ghy? Hebt ghy niet met allen^* wijsheyts?’ ‘Een weynichjen misschien,’ sy den ander. ‘Wel aen,’ sy Puccius, ‘doet van 't geen Cosimus u geraden en geseyt heeft, soo sult ghy sijne wijsheyt rekenen gelijck of 't de uwe waer, by dewelcke indien gy voegt dat gy van uselven hebt, soo sult gy soo veel wijser schijnen als Cosimus.’

* noodtsakelijcken: benauwde

* niet met allen: dan helemaal geen