Den kluchtigen bancket-kramer of 't leven en bedrijf van Frans de Gek

251. De menschelijcke loosheyt^* overtreft dickwils de duyvelsche

Andraeas Lucardus heeft dese navolgende fabel verhaeldt aen een seker mensch welck hem verweet dat hy de gevijnstheydt van hem geleert had: Daer was een monich welck den honger niet verdragen mocht en anders in sijn kamerken niet dan een ey had, hetwelck hy soo lang voor de kaers draeyde totdat het gekoockt was. Als den abt dat door een spleet gesien had, is hy in 't kamerken gegaen en heeft den monich wacker bekeven^*, welck, sich verontschuldigende, seyde dat de duyvel hem dese boose oorsaeck van te sondigen gewesen had. Daerop quam de duyvel voor den dagh springen, welck onder de tafel lagh, seggende: ‘Ghy liegt het boose schalck, want ghy hebt dese schalckheyt niet van my geleert, maer ick van u.’

* loosheyt: sluwheid

* wacker bekeven: een flinke uitbrander gegeven