Den kluchtigen bancket-kramer of 't leven en bedrijf van Frans de Gek

347. Geveynsde tranen

In een seker dorp onder 't hertoghdom van Gulick behorende, was een man ghestorven daer de vrouw in sijn leven niet veel van gehouden had, maer nae sijn doodt begon se hevig te weenen en te schreijen en openbaer voor haere buyren te bekennen dat se van soo lieven man niet kondt scheyden. Altemael merckten se wel dat het maer geveynsde droefheydt was, maer wat deden sy als den dagh van de begraefnis aenghestelt^* was: [doe] veynsde de gebuyren, gelijck of sy 't vergaten, den dooden uyt te draegen, maer sy droeghen de leedighe kist nae 't kerckhof. Als se nu een weynig^* wegh waren en de vrou 't doodt lichaem nog sag, begon de vrou luyde te roepen: ‘Komt wederom, neemt mijnen man mede welck ghylieden vergeten hebt.’ En alsoo geboodt se, dat se vantevooren niet scheen te willen lyden^*.

* aenghestelt: aangebroken

* een weynig: een poosje

* lyden: toestaan