|
| |
| |
| |
Brille kramers Praatje, ter Bruyloft van Jan Lambertsz, en Grietje Hendricks.
Geviert in Amsterdam den 12. dagh in Wintermaant. 1666.
FYne kristalyne Brillen,, repje volkje, maakme los;
Koomje niet, ick pak mijn spillen,, want ick handel in 't gros
Meenje dat ik sta te swetsen,, om een kleyntje, so ik sta
Hier niet om mijn eer te quetsen,, neen daar staat mijn kop niet na:
Laat de kladders laat de plompe,, Ezels, die't heure niet verstaan
Met'er vodden en 'er lompen,, vry van huys tot huysje gaan
En van 't waalven weer tot elven,, prijsen hare bedurven was
Maar goe waar die pryst'er selven. Zie wel eer de Bestevaar
Van Klaas Zeep en't is ook zeker,, daar seyde docter Luyd
Een rechtschapen Apotheker,, maakt een schellingh van duyt.
| |
| |
Nou ick doen myn mars dan open,, want men sal geen moyen kat
In een sack heel duur verkoopen,, daar Mesjeurs die Bril is glat
Dat zyn fijn geslepen glasen, Bruygom dit's de besten uyt
Al den hoop, want veel te rasen,, is maar wint, wilt metje bruit
Slechts hier deur gedurigh kijken,, wyl hy't goet heel groot
vergroot
En het quaad doet kleyn gelijcken, Speelgenootjes 't is geen noot
Staak de vrees en 't vruchteloos quynen, 'k hebb 'er noch een
gros of vier
Die het bitter soet doen schijnen,, vryers hoor, ey koom eens hier:
Biegt eens suyver op, wat deertje,, hebj' op 't gout uw oog gestelt?
Soekje deur den Egt een heertje,, hier te zyn so schreum geen gelt
Wilt u selven niet bedriegen,, als lest gierige Bastiaan,
Die sich mooy in slaap liet wiegen,, door een ydle sotte waan;
| |
| |
'T ventje ging gelijk een Leeutje,, moedig op sijn jeugdig lijf,
Endlijk trouden hy een weeutje,, rijk soo't scheen, maar toen 't syn wyf
Was, toen hads'er gat vol schulden,, elck die viel hem op de huyt
Zo dat hy tien duisent gulden,, minder had dan niet een duyt.
Of begeerje niet te leven,, dan daar schoonheyt is gehuyst?
Kom ick salje wel gerieven, Toef slechs wat, daar is hy juyst;
Dese sal de vale vlecken,, 't scheel gesigt en watter schort,
Na uw wil en wensch bedecken,, datter niet een datje word:
Want wyl blinde liefd' u leyd,, sult gy staag van schoonheyt droomen.
Segh ey vryer! segh wat soeckje,, schoonheyt, ryckdom, eer en deugd?
Vriend daar konje vier mee payen,, wel hoe isset hier van't mal?
Elk mach zaayen elk mach maayen,, eer en deugt verwind het al.
Nieuw-getroude 'k wens dewyl ick,, met myn kramery vertrek
| |
| |
Datje deur dit vreedsaam hijlick, Nimmermeer meught sien gebrek
Aan u huys of huys-genooten. Zoo myn woorden buyten maat
Mijn ontydig zyn ontschoten,, denk 't is brillekramers praat.
|
|
Auteursrechtvrij