LXI. Hoe Torec verloeste die joncfrouwe van Montesclare.
Dat Torec quam te deser ure
Gereden an een scone dal,
23885[regelnummer]
Dat was beslegen met tenten al.
Daer sach hi en borch staen,
Starc ende scone ende welgedaen.
Doe reet hi vaste derward.
Alsi daer quam beetti ter vard.
23890[regelnummer]
Hi sach daer enen riddere staen
Vor sine tente; dien vrachdi saen
Wat orlogen dat daer ware?
Die riddere die seide hem daernare
Dat twee graven waren en trouwen,
23895[regelnummer]
Ende orlogeden daer om ere joncfrouwen:
‘Die scoenste eest daermen af seget,
Ende in genen casteel verwoest si leget.’
Doe sciet Torec van hem twaren
Ende es te genen castele gevaren,
23900[regelnummer]
Ende roept ende clopt menechfout.
Hi seit hi wilt dinen om tsout.
Doe sprac een knape udeward daer
Ende seide: ‘Her riddere, wet vor waer,
Wi sijn so arm hier binnen nu,
23905[regelnummer]
Wine wisten hier wat geven u.’
Doe sprac Torec: ‘Gaet ende vraget,
Ic dine om niet, oft hare behaget.’
Doe ginc hi tsire joncfrouwen saen
Ende dede hare dese dinc verstaen.
23910[regelnummer]
Doe deetsi den riddere laten in,
Dies blide was in sinen sin.
Hi dede sijn paert op daer saen
Ende ontwapende hem, ende quam gegaen
Vor die joncfrouwe in die zale,
23915[regelnummer]
Dier hi behagede harde wale.
| |
Si dedem enen mantel geven houde,
Dat hi niet vervrisen soude.
Doe sprac Torec, die riddere fier:
‘Joncfrouwe, ic ben onthouden hier:
23920[regelnummer]
Nu biddic u, dat gi ter ure
Mi doet tonen nu die mure.’
Doe sprac Mabilie die joncfrouwe saen:
‘Ic wilse u selve tonen gaen.’
Torec besachse herde wale:
23925[regelnummer]
Si behageden hem wel tesen male,
Ende seide: ‘Dese borch es vast:
Wine dorven ontsien genen gast.
Maer joncfrouwe, ic segt u twaren,
Dat wi margen vroech utvaren
23930[regelnummer]
Dat dochte mi wesen harde goet.’
- ‘Here,’ seitsi, ‘dat ware jegen spoet;
Onse liede sijn gelovech ende mat,
Sine varen niet, ic weet wel dat.’
- ‘Joncfrouwe, laet mi des gebaren,
23935[regelnummer]
Ic salse wel ute doen varen.’
Dus quamen si weder in di zale.
Doe sprac Torec dese tale:
‘Gi heren, waerd nu hier u gevoech,
Ic sage gerne dat wi mergen vroech
23940[regelnummer]
Uttrecken ende iet daer winnen,
Dan wi van hongere sterven hier binnen:
Ende hets oec ene grote onnere
Dat wi ne doen ne gene were
Ende wi hier stille liegen nu.’
23945[regelnummer]
Hi sprac so vele, dat secgic u,
Dat sijs hem scaemden alle doe,
Ende geloefden des ander dages vroe
Des ander dages stont op, Godweet,
23950[regelnummer]
Torec, ende die andere mede.
Hi reet vore: si volgeden gerede,
Ende slogen vaste ten tintenwaerd;
Ende eer mens int here geware ward
Hadden sijs vele verslagen daer.
23955[regelnummer]
Selc vloe al naect dor den vaer,
Want daer menech in slape lach.
Doen dit de grave anesach
Ginc hi vlien dore die noet,
Ende hondert ridders in sijn conroet
23960[regelnummer]
Die ontvloen daer in een wout.
Doe crierde Torec menecfout
Datmen name spise ende goet,
Ende ment ter borchwaerd voren doet.
Doen dit di joncfrouwe hevet verstaen
23965[regelnummer]
Sende si knapen derward saen,
Die de borch vaste spisen
Gnoech van alretiren wisen.
Ende doe si hier over onledech waren
Quam die grave hemelijc gevaren
23970[regelnummer]
Met hondert ridders op Torec saen,
Die hier vore waren ontgaen.
Dese quamen weder striden.
Torec troeste die sine tien tiden
Dat si hen vromelijc weren souden.
23975[regelnummer]
Torec deetse alle verbouden,
Want hi stac den here ter stont
Met sinen spere, dal si u cont,
Dore den lichame, wetet dat,
Dat hi doet viel ter stat.
23980[regelnummer]
Ende doen dat di grave sach
Vloe hi echt al dat hi mach.
Doe keerde Torec ende de sine
Ter borchwaerd al stillekine,
Daer hem grote ere was gedaen.
23985[regelnummer]
Die joncfrouwe quam te hem gegaen
Ende ontwapendene selve ter stede,
Ende seide: ‘Gi sijt blome,’ mede,
‘Van allen ridders die leven nu.
Al min herte settic an u.’
23990[regelnummer]
Si vohldens alle di waren daer,
Ende seide: ‘Joncfrouwe, gi segt waer;
Want al dat daer gedaen nu es
Heeft hi gedaen, sijt seker des.’
Soe vele men daer van hem sprac,
23995[regelnummer]
Dat hare doe een splinter stac
Van reinre minnen in haer herte,
Des si sint hadde grote smerte;
Want di splinter ontstac haer soe,
Dat sijs in langen niet ward vro.
24000[regelnummer]
Vander minnen latic nu bliven,
Ende sal u vanden grave seriven,
Die harde was nu tongemake.
Hi viseerde ene valsce sake,
Hoemen die borch mochte winnen
24005[regelnummer]
Ende den riddere dire es binnen.
Hi ontboet algader sine man
Ende sprac hen in deser maniren an:
‘Gi heren,’ sprac hi, ‘hoe soet gaet,
Ic hebbe gevisert enen raet
24010[regelnummer]
Hoe wi die borch mogen winnen:
Wie selen ons deilen in drien finnen.
Het sal licgen die ene scare
In gene delle: die andere daer nare
Sal in geen wout licgen saen.
24015[regelnummer]
Die derde sal vor di porte gaen
Ende groet geruechte maken daer.
Dan selen si ut comen daer naer;
Ende die ridderc in alre wijs
Sal varen ut te bejagene prijs.
24020[regelnummer]
Ende alsi daer willen bestaen
So selen si achterwaerd trecken saen,
Ende bringense dan op ons geleet.’
Dese raet docht hen goet, Godweet.
Des ander dages werd dit gedaen.
24025[regelnummer]
Dene scare es ten porten gegaen
Ende maecte daer een groet geclop,
Ende ripen vaste: ‘Geeft u op!’
Ende alse Torec verhorde dat,
Ende sine gesellen alle ter stat,
24030[regelnummer]
Wapenden si hen ende trocken ut.
Ginder werd een groet geluut.
Ende die andere trocken achterwaerd
Tot haren scaren metter vart.
Doe werd daer die strijt groet;
24035[regelnummer]
Daer bleef menech riddere doet.
Torec sloger twintech daer,
Dat si meer op stonden daernaer.
Ginder werd doe groet gescal.
24040[regelnummer]
Ende alse die grave dit vernam,
Ic secgu dat hi derwaerd quam
Om de sine te bescuddene nu.
Ende Torec gemoettene, secgic u,
Ende die grave op Torec stac
24045[regelnummer]
Dat sijn spere te sticken brac;
Ende Torec stakene weder saen
Ene grote wonde, hebbic verstaen.
Doe gingen si houwen metten swerde;
Maer Torec slogen saen ter eerde
24050[regelnummer]
Met enen slage die hi hem gaf,
Dat hi daer in onmachte lach.
Ende alse Torec dit verstoet
Beetti daer doe saen te voet
Ende vinc den grave, ende gaven daer
24055[regelnummer]
Sinen gesellen, ende hiet hen daernaer
Dat sine der joncfrouwen, sonder waen,
Van sinent halven voren saen.
Dus voren si en wech den grave,
Ende Torec bescuddese wel daer ave
24060[regelnummer]
Van sgraven lieden, wetet dat.
Ende doen si vernamen daer ter stat
Dat haer here daer was gevaen
Worden si alle sere ontaen,
Ende die strijt sciet altemale.
24065[regelnummer]
Doe keerde Torec saen ter zale,
| |
Daer hem si hondert daden ere
Ende hitene alle willecome sere.
Ende die joncfrouwe als ende als
Namen vrindelijc omden hals
24070[regelnummer]
Ende hitene willecome wesen,
Ende custene menechwaerf na desen.
Doe vrachdi der joncfrouwen saen
Wat lone hi soude nu ontfaen?
‘Gi hebt den grave in uwer gewout:
24075[regelnummer]
Ic hebbe u gedient sonder sout.’
- ‘Here,’ seit si, ‘al dat gi wilt
Dat gevic u in uwer gewilt.’
Ende na dese dinc ginc si daer nare
In ene camere ende riep te hare
24080[regelnummer]
Harre vorster ridders een deel,
Ende ontecte hen daerna al geel
Hoe si Torecke minde sere,
Ende dat si nemen wilde den here.
Haer ridders castieden daer ave nu met
24085[regelnummer]
Ende seiden: ‘Joncfrouwe, bi mire wet,
Gi sprect dompelike hier an;
Gine wet niet wie hi es di man
Anders dan hi seget hier nu.’
Die joncfrouwe seide: ‘En roke u:
24090[regelnummer]
Wat gi mi raet ic sal dit doen.’
Doe keerde si weder toten baroen
Ende seide si soude hem lonen saen
Sijn sout met haer selven, sonder waen;
Want sine te manne nemen woude.
24095[regelnummer]
Doe seide Torec also houde:
‘Joncfrouwe, gi biet mi gnoech van desen;
Maer en mach nu niet dus wesen.
Ic ben hier een vremt seriant,
Ende in hebbe hier borge no lant;
24100[regelnummer]
Ende oec so minnic elre nu,
Dat ic niet wille laten dor u.
Maer blijft te Gode, ic moet varen
Ende moet mi andersins genaren.’
Doe sprac die joncfrouwe Torec an:
24105[regelnummer]
‘En werdi dan meer min man?’
- ‘Nenic,’ sprac hi, ‘bi mire trouwe.’
Doe dedene vaen die joncfrouwe,
Soe wat haer manne daer toe secgen:
Si dedene in enen steen daer lecgen.
24110[regelnummer]
Nochtan so was daer menech here
Diet haer lachterde harde sere,
Maer sine wouts daer laten niet.
Dus bleef Torec in swaer verdriet
Om dat hi niet wilde sijn haer vrient.
24115[regelnummer]
Des en heeft hi niet verdient.
Die grave dien si hadde gevaen
Hi maecte sinen pais daer saen,
Ende swoer der joncfrouwen vort an
24120[regelnummer]
Ende in staden te stane daernaer.
Doe scietden si alle also van daer,
Ende Torec bleef aldaer gevaen,
Die grote smerte hadde, sonder waen,
Vander wonden die hem Bruant sloech,
24125[regelnummer]
Want dat venijn hem sere woech
Dus latic Torecke daer nu bliven
Ende sal u van Melions scriven
Den orgelyois, ende den neve sijn.
Die getrouwe waren ende fijn.
|
|
Auteursrechtvrij