LXIV. Hoe Melions den dweerch doetde ende sconincs dochter wan.
24745[regelnummer]
Dat Melions ter selver ure
Doe hi Raguels geselle was,
Dat hi des ander dages na das
Voer tes papen huus daernare
Om hem te secgene oppenbare
24750[regelnummer]
Hoe hem sine sticken sijn vergaen.
Ende alst die pape heeft verstaen
Die wile dat Milions spapen was
24755[regelnummer]
Quam een bode, sijt seker das,
Te Raguelle ende vraechde daer
Oms conincs dochter, wet vorwaer;
Want die coninc heefse verloren.
Dies was daer rouwe ende toren,
Datse ontfuert hadde Raguel.
Doen ontboet hi Melionse saen
Ende dede hem dese nimare verstaen.
Ende Melions beval sinen neve
24765[regelnummer]
Dat hi metten pape bleve:
Hi soude scire comen daer.
Dus voer hi henen saen daernaer.
Ende doe hi quam te Raguelle
Sprac hi saen te sinen geselle:
24770[regelnummer]
‘Die coninc heeft sijn dochter verloren,
Ende hi heeft oec nu gesworen,
Dise hem brinct gesont van live,
Hi salse hem geven tenen wive.’
Melions sprac: ‘Wettire iet af?’
‘Ic hoerde gisteren hier vore liden
Rechte omtrent der vespertiden
Een wonder vreesselijc ende groet,
Ende voerde ene joncfrouwe al bloet;
24780[regelnummer]
Maer in weet niet wat dat was.’
Melions seide: ‘Ic gelove wel das
Dats conincs dochter mochte wesen.
Willewi beide volgen desen?’
- ‘Ic vare mede,’ sprac Raguel.
Dan si hen wapenen, ende metter vaerd
Ende volhden di sporen vanden dwerch,
Ende quamen gereden anden berch,
24790[regelnummer]
Daer si vonden enen dipen pit.
Daer sagen si dat recht in dit
Die dweerch was gevaren int gent,
Want si vernamen daer omtrent
Die voetslage inwaerd gaen.
‘Geselle, onser een moet hier binnen.
Laet ons ene wisse maken beginnen,
Daer deen den anderen in late mede.’
Doe maecten si ene wisse ter stede;
24800[regelnummer]
Ende doen si gemaect was aldaer
| |
Doe seide Ragusel daernaer:
‘Melions, gi selt daer in nu gaen,
Ende ic sal die wisse houden saen;
Ende alse gise roret dan salic u
24805[regelnummer]
Opwaerd weder trecken nu;
Ende dat gi vint selewi ter steden
Deilen te samene onder ons beden.’
Melions [seide]: ‘Bi Gode, geerne.’
Dus liet hine daer in die caverne;
24810[regelnummer]
Ende alsi daer beneden quam
Sach hi omtrent hem ende vernam
Meer dan viertech scoenre joncfrouwen,
Dine te wonderne daer anscouwen.
Daer sach hi dattie dwerch groet
24815[regelnummer]
Lach ops conincs dochter scoet
Ende sliep met sinen gemake.
Nu hort van des dwerchs sake,
Wes hi plach ende wat hi dede:
Waer dat hi wiste in enege stede
24820[regelnummer]
Enege joncfrouwe die scone was,
Daer dedi den raet saen nadas
Dat hise ontvorde ende stal,
Ende was met hare also vort al
Ende plach aldaer harre minnen
24825[regelnummer]
Tot dat hi ene andere conde gewinnen.
Dus haddi daer di scoenste joncfrouwen
Diemen te rechte mochte scouwen.
Nu es Melions daer in comen,
Ende Mabilie heeften vernomen,
24830[regelnummer]
Die joncfrouwe van Montesclaer,
Ende quam jegen hem aldaer,
Want si kende Melionse wale,
‘Ay Melions, wanen comdi hier?
24835[regelnummer]
Wist gene duvel, gene ongehier,
Die ginder leget ende slapet nu,
Gi ward doet, dat secgic u.’
Ende Melions [vraechde] Mabilien saen,
Ende seide: ‘Hoe sidi dus gevaen?
24840[regelnummer]
Ende wanen mogedi hier dus comen?’
Si seide: ‘Dese dwerch heeft mi genomen
Daer ic in minen hove stont.’
Doen deet si daer Melionse cont
Vanden dwerge di saken al.
24845[regelnummer]
Daerna bat si hem ende beval
‘Ontsprinct hi, gine mogt niet ontgaen.’
Melions seide: ‘Wat mins gesciet,
In scede aldus henen niet;
24850[regelnummer]
Ic moet eer vechten, secgic u.’
Die joncfrouwe seide: ‘Verstaet mi nu:
Men mach gedoden niet den dwerch,
Noch oec gedoen en geen arch
Dan vore in sijn herte recht.
24855[regelnummer]
Ende wildi mi geloven echt
Te nemene, oft gine moget doden,
Ende te hulpene ut derre noden?’
- ‘Jaic, bi mire trouwen, Godweet.’
Doe wiesde si hem een swaerd gereet
24860[regelnummer]
Dat daer hinc an ene want.
Dat swaerd nam Melions thant,
Ende gine daer die dwerch lach,
Ende gaf hem vor therte enen slach,
Ende maecte hem daer doe ene wonde
24865[regelnummer]
Dat si dore therte gine ter stonde
Meer dan enen halven voet.
Ende die rese bleef daer doet.
Dies was daer bliscap in die sale.
Die joncfrouwen quamen altermale
24870[regelnummer]
Ende dancten Melionse sere.
Doe seide Melions die here:
‘Die ute willen di comen here
Ende sitten op desen reep daernaer;
Mijn geselle, di es daer boven gestaen,
Dus dedise alle te repe gaen,
Deen na dander, sonder waen.
Ende doen si allen boven waren
Ende Raguel sach die joncfrouwe, twaren,
24880[regelnummer]
Des conincs dochter, die hi mint,
Sone wildi nember daerna sint
Den reep inwerpen daernaer,
Ende liet dus sinen geselle daer,
Dies drove waren die joncfrouwen.
24885[regelnummer]
Maer hi swoer bi sire trouwen
Dat haer negeen so cone ne ware
Dat si hen iet pinen daer nare.
Dus dedise alle vor hem gaen
Tote des conincs hove saen,
24890[regelnummer]
Die doe blide was daer nare
Dat sijn dochter vonden ware.
Doe eiscede Raguel den coninc
Sijn dochter te wive na di dinc,
Want hise geloefde daer vore dan,
24895[regelnummer]
So wie datse verloessen can.
Die coninc lovet wel ter stede
Ende ontboet sine barone gerede.
Ende di wile datmen dit bedreef
Melions, die inden pit noch bleef,
24900[regelnummer]
Ende bevaen was met groten vare,
Ginct daer besien doe harentare,
Ende quam gegaen daerna te hant
Daer hi dat scoenste ors doe vant
24905[regelnummer]
Ende twee [winde] daerbi mettien,
Die snewit waren van hare;
Ende twee valken vant hi dare,
Die beste die nie man gesach.
Tirst dat Melions dat gesach
24910[regelnummer]
Ontbant hi [die] winthonde thant,
Ende nam die valken op sine hant,
Ende ginc ten orsse dat daer stoet,
Ende sette inden stegereep den voet,
Ende warp hem den breidel inden mont,
24915[regelnummer]
Ende reet also ter selver stont
Op dat ors aldaer omtrent.
Dat ors, dat wel was bekent,
Lipen al ene sonderlinge stede
24920[regelnummer]
Ende leiden Melions saen int wout,
Die bliscap hadde menechfout
Doen hi dus int wout daer quam,
Ende hi die straten daer vernam,
Diemen daer te ridene plach.
24925[regelnummer]
Ende binnen desen hi versach
Twe scone herte lopen daer;
Ende hi buste di winde daernaer:
Ende si lipen derwaerd saen,
Ende elc heefter enen gevaen.
24930[regelnummer]
Dit behagede Melions wel,
Dattie winde waren so snel.
Hi nam vanden herte die dien
Ende reet en wech. Ende mettien
Quam hi gereden vorwerd saen,
24935[regelnummer]
Ende sach waer twee heigere staen:
Ende hi voerse scouen, ende aldaer
Warp hi sine twee valken daer naer,
Ende elc stieter enen ter neder,
Dat si niet op ne conden weder.
24940[regelnummer]
Dese nam hi daer int sant,
Ende sijn valken quamen wedere ter hant.
Doe prijsde Melions, alsi kinde
Dus goet die valken entie winde,
Vore een conincrike Godweet;
24945[regelnummer]
Ende sijn ors, dat so wale geet,
Dattie winde met lopene bedriget,
Ende vor die vogele daer vliget.
Nu en darf hem rouwen niet
Datten sijn geselle inden pit liet.
24950[regelnummer]
Dus reet hi henen met bliscapen,
| |
Ende quam gereden tot des papen,
Ende tirst datten de neve siet
Was hijs utermaten blide;
24955[regelnummer]
Ende die pape oec banderside
Maecte bliscap ende spel,
Des conincs dochter soude trouwen
Om dat hi verloeste die joncfrouwen.
24960[regelnummer]
Doe vertelde Melions den pape al
Hoe dat hine handelde, groet ende smal,
Ende hoe hine inden pitte liet
In rouwen ende in swaer verdriet,
‘Dat mi ten besten es comen.’
24965[regelnummer]
Alse di pape dit heeft vernomen
Sprac hi: ‘Melions, bi mire trouwen,
Ic soude te hove varen ten joncfrouwen,
Ende soude doen verstaen daernaer
Dat icse alle verloeste, vorwaer.
24970[regelnummer]
Entie valken entie winthonde
Soudic voren met mi ter stonde.’
Doen seide sijn neve Helijn:
‘Bi Gode, oem, dit moet nu sijn,
Ic wille met u varen aldaer
24975[regelnummer]
Ende den dief beropen daernaer
Van valsheide ende verranessen met.’
Melions seide: ‘Bi mire wet,
Ic wille darward varen nu.’
Doe voer hi wech, dat secgic u.
24980[regelnummer]
Ende alsi tes conincs hove quamen,
Ende die joncfrouwen Melions vernamen
Op dat ors comen gereden,
Ende die winthonde brachte ter steden,
Ende die valken oec daernaer,
24985[regelnummer]
Doe werd grote bliscap daer
Onder die joncfrouwen allegader.
Si ripen: ‘Willecome, edel vader,
Die ons allen heeft verloest!
Dits onse here: dits onse troest,
24990[regelnummer]
Die te doet sloech den dwerch,
Die ons badde daer inden berch.’
Des conincs dochter quam doe saen
Ende heeften in haren arm bevaen,
Ende seide: ‘Here, dits min man;
24995[regelnummer]
Ende nembermere vortwaerd an
Sone doe ic anderen ondertrowe.’
Doe seide Mabilie: ‘Trouwen, joncfrouwe,
Want hi gelovet mi stillekine
25000[regelnummer]
In gene hagedochte, si u cont,
Eer hi daer den dwerch bestont.’
- ‘En waerheit, joncfrouwe, dit es waer:
Dat ic u gelovede aldaer,
Des benic te done herde gereet.’
25005[regelnummer]
Des conincs dochter seide: ‘Godweet,
Ic sal u behouden als te voren;
Want min vader hevet gesworen:
Sine word en mogen ligen niet.’
Ende alse die coninc dit gesiet
25010[regelnummer]
Dede hi den raet dattie joncfrouwe
Van Montesclaer dede ondertrouwe
Heline, Melions neve, aldaer;
Ende Melions gaf hi sire dochter daernaer,
Ende half sijn conincrike mede.
25015[regelnummer]
Ende Raguel vinemen ter stede
Ende dedene daer ontliven saen.
Dus eest Melionse wel vergaen,
Ende Helinen sinen neve mede,
Die Mabilien nam ter stede
25020[regelnummer]
Ende werd here te Montesclaren.
Die ander joncfrouwen die daer waren,
Die de dwerch hadde geroeft,
Die hilt die coninc, dies geloeft,
So lange, dat si wisten di saken
25025[regelnummer]
Hoe si haren lande mochten geraken.
Nu latic dese aldus bliven,
Ende sal van Torec vort scriven,
Die [te] Druans lach al stille
Om sire venijnder wonden wille.
|
|
Auteursrechtvrij