Boekenweetjes
James Herriot, de Schotse dierenarts-schrijver, die met zijn vriendelijke verhalen over een veeartsenpraktijk op het Britse platteland wereldwijd lezers wierf en menig televisiekijker aan het scherm kluisterde, is op 23 februari jl. overleden. James Herriot is het pseudoniem van James Alfred Wight. Hij begon op zijn 50 met het op schrift stellen van zijn eigen ervaringen als dierenarts. Aanvankelijk sloegen zijn boeken niet erg aan in Groot-Brittannië. De televisieserie ‘All creatures great and small’ (bij ons ‘Alle schepselen groot en klein’), gebaseerd op zijn eerste vier boeken, startte het grote succes. In het Nederlands verschenen o.m. Alle dieren van het land (1993), over de veearts die ook huisdierenarts wordt, Alle hondenverhalen (1993), een bundeling van de eerder verschenen titels Theo de kroegterriër (1987) en Een deftige pekinees (1987).
Patricia Highsmith, the first lady van de misdaadliteratuur, is op 4 februari 1995 overleden. Ze werd 74. Haar oeuvre is indrukwekkend, net als haar staat van dienst trouwens. Ze werd meermaals bekroond met o.m. twee Edgar Allan Poe-awards en de Grand Prix de Littérature Policière. Haar eerste roman - meteen een eerste succes -, Vreemden in de trein, uit 1950 werd verfilmd door Alfred Hitchcock. Guy wil van zijn vrouw af. Bruno zorgt ervoor en heeft zo Guy in zijn macht. Het loopt uit op een ruil: een moord voor een moord. Het verhaal is gebouwd rond een moreel dilemma, alles draait rond de schuldvraag. Van meet af aan al heeft Highsmiths werk niet gepast binnen de klassieke lijnen van het misdaadgenre. Ze schiep een van de opmerkelijkste personages binnen het genre: Tom Ripley, een amoreel misdadiger met psychopatische trekken én een sympathiek voorkomen. Patricia Highsmith geniet overigens ook faam als auteur van psychologische romans en verhalen. De glazen cel (1981) en Edith's dagboek (1986) zijn beklemmende psychologische ontrafelingen. De verhalenbundels De heldin (1988), De man die van slakken hield (1985), Opgeruimde vrouwen (1985) vinden kracht en samenhang in geraffineerde observaties van menselijk gedrag. Dat er voor het schrijven van een (misdaad)verhaal geen succesformule bestaat, moge blijken uit haar persoonlijke kijk op het schrijfproces, Hoe schrijf ik een spannend boek (1985).
Gerald Durrell, zoöloog, schrijver en broer van de wellicht bekendere Lawrence Durrell (The Alexandria Quartet) is overleden. We kennen Gerald Durrell vooral van Mijn familie en andere beesten (1959), een humoristich verslag over fauna, flora en familie op het Griekse eiland Korfoe. Recentst verscheen De aye aye en ik (1993), over een reddingsprogramma voor bedreigde dieren op Madagaskar.
De Algerijnse auteur Rachid Mimouni is op 12 februari jl. op 49-jarige leeftijd overleden. Mimouni leefde als gedreven tegenstander van het fundamentalisme noodgedwongen in Marokko. Hij was gekend om zijn scherpe uithalen, bv. aan het adres van het FIS in Over barbarisme in het algemeen en fundamentalisme in het bijzonder. De bastaarden van de profeet (1992), een pamfletachtig geschrift over de gevaren van islamitisch fundamentalisme, werd bekroond met de Franse Albert Camusprijs 1992. Straf voor het leven (1992) is een roman over politieke verdrukking en machtsmisbruik. In De vloek (1994) schetst hij de ‘fundamentalistische revolutie’ bij de verkiezingen in 1992 in Algerije.
Auteursrechtelijk beschermd