Lente-bloemtjes geworpen in de schoot van aangename juffers

Sonnet.

PHilis het leven dat ik om uw leev, is slegts een doot,
Ia erger als de doot is mijn verdrietig leven,
Want al d' elend, en pijn die endigd met het leven,

[p. 63]

 

Maar dit mijn leven kan niet enden door dees doot;

 

Twee schoone oogen die sijn oorsaak van mijn doot,

 

Die selve zijn terstond weer oorsaak van mijn leven,

 

Vermengend' op dees wijs' de doot soo met het leven,

 

Dat ik op een tijt proev' het leven, en de doot.

[p. 64]

 

Gun dan O schone, my in 't end een beter leven,

 

Soo gy wilt dat ik leef of, wel een andre doot,

 

Bekeer uw van een hert dat kouder is als loot,

 

Want ik niet leven kan wanneer ik soo moet leven.