Leven van Sinte Clara

¶ Hoe dat Clara bijtijts alleen begeerde te wesen ende te beden. Dat VI capittel

Si hadde altijt in haer herte voer een vrient die leeringe der heiliger orden ende daer in studerende plach sij dicwil een heilich leven te wercken. Ende want sij geen teykenen en hadde om haer pater noster aen te spreken, soe hadde sij een

[fol. 5ra]

vergaderinge van steenkens; daer plach sij Gode haer ghebedekens aen te tellen. Ende als haer huysgesin somtijt uutliepen te dansen ende te singen, soe was Clara satich inden Heere ende plach haer te bergen in die heimelijcste stede vanden huyse. Want sij voelde wel dat in die vergaderinge der menschen buten niet bequaem en was te beden, mer int heimelijcke plach sij Gode altijt aen te beden. Haer docht dat sij die salicheit harer zielen vant, want als sij heymelicke steden conste vinden die tot beden bequaem waren. Sij wiste wel oec dat niet alleen dat gebet metter stemmen, mer dat metter herten gesciet, Gode bequaem was. Ende soe plach sij te beden Gode niet te vergeefs, mer betrouwende, ende overmits hoop te vercrigen plach sij oec hulp der heiligen te soeken. Ende aldus stortte sij met vieriger begheerten voer Gode haer gebet dat puer was. Sij hielt haer oec altijt vremt na hare macht van alle waerlijcke geselschap. Mer

[fol. 5rb]

waer datmen van godlijcke sprac, daer mengede sij haer blijdelijc mede.

Ende aldus soe wies sij op - overmits die godlijcke goetheit - vierigher begheerten tot Jhesum, haren lieven Brudegoem. Ende sij began alleencken na die honichvloeyende godlijcken drancken soe te dorstigen, soe dat haer walchde van die blijscap der waerlijkcker eeren. Ende als sij aldus die werelt eere versmaedde met haer sierheit, soe began haer te roeren die prekel der minnen. Ende sij seyde dat alle dese sierheit deser werelt verganckelijc waer. Sij wist oec wel dattet met ogenblijc tijts verginc dat een mensce inder warelt verblijden mochte, mer het waer ewich datter pijnigen soude hier na.