Leven van Sinte Clara

[fol. 17ra]

¶ Hoe dat Clara badt om die previlegie der armoeden ende si versaecte alle tijtelike dinghen. Dat XXVst capittel

Ten lesten woude dese heilige maghet haer religi ghenoemt hebben metten titel der aermoeden vanden goeden paus Innocencio den vierden. Soe badt si om die prevelegie der aermoeden. Welcke waerdige vader verblide hem van die viericheit der maghet; met screyende oghen seide hi dattet waer een sonderlinghe opset, welc nye vanden stoel van Romen begeert oft ghebeden en wort. Ende om dat der onghewoenliker beden te moet soude gaen die onghewoenlike gunst, so screef die goede paus met sijn selfs hant die yerste tijtel der gebeden der previlegiën. Ende die paus Gregorius die IXde - ghelikerwijs als hi waerdich was den stoel te besitten ende oec groot van verdienten - soe minde hi utermaten zeere dese heilige maghet Claram doer die minne ende liefde Gods, ende riet haer dat si doch - om die verwandelinghe der tijden ende

[fol. 17rb]

om perikel deser werelt - consenteren soude wat erffenissen te besetten, die welcke hi haer mildelic gheven ende gunnen woude. Mer si weder stont dat met stercken ghemoede, ende en woude dat gheen sins consenteren. Die paus sprac:

- "Ist saec, lieve maghet, dat ghi die beloftenisse ontsiet? Wij selen u daer af absolveren."

Sy antworde onversaechlic:

- "Ic en begheer in gheenre wijs van die navolghinge mijns brudegoems Jhesu Christi gheabsolveert te worden inder eewicheit. Mer ic begeer wel van uwer groter mogentheit gheabsolveert te worden van mijnen sonden, mer anders niet."

Ende want si dan om die minne des Heeren niet titelics en begherde, soe loefde haer die Heere der heeren haer nootdorst te besorghen. Die stucken der aelmoessen die de susteren in brochten, ontfinc si blidelijc. Ende si bedroefde haer vanden heelen broode, mer si verblide haer van den stucken. Ende alle overvloedicheit scuwede si soe seere bi haer, dat si mende dat God daer niet teghenwoerdich en waer, als daer gheen aermoede en was. Aldus was si sorchfuldich ende aerbeide,

[fol. 17va]

om den armen, naecten, gecruysten Heere ghelyc te worden in aermoeden, op dat gheen verganckelic goed de minnerssen vanden gheminden Heer en souden sceiden, oft beletten haren loep totten Heere.

Siet, hier ghesciede twee wonderlike dinghen, die de minnersse der aermoeden verdiende te wercken.