Leysen-boeck der catholycken daerinne vergadert zyn wt verscheyden boecken veelderhande leysenen himni ende geestelycke liedekens

(1605)–Anoniem Leysen-boeck der catholijcken– rechtenstatus



[pagina 59]
Refereyn. Wat Christen mensche, mach sonder schreyen, sien d’Abuysen die in Kerstenrijc gebeuren, nu So veel gelooven, als verscheyen, lien Men weet oock waer, oft in wat contreyen, vlien Waer dat men comt t’isser vol erreuren nv De Christenen het rocxken Christi scheuren, nv Arger dan de knechten, sy inde daet blijcken Die Iesum cruysten, wie en sou niet treuren, nv De waerheyt sluyt, meest elck buyten der deuren, nv T’geloove, wt onsen palen heel gaet strijcken T’volc en wilt schier, Coninc oft prelaet, wijcken Godts oft haerder oversien, gheboden houwen Maer elck gaet hertneckich, obstinaet, prijcken Alle Godts dienst sy geerne wt roeden, souwen So sy oock doen, als Turcken, en Ioden schouwen Sy Gods tempel, dit doet my onsachtich waken En segghen eenpaer Heere wilt ons int geloove eendrachtich, maken Met dit nieuwe Iaer. Eest niet schande, boven alle schanden groot Dat Christenen int gelove, onder een twisten De gheleerde, lijden in allen landen stoot Oft Ezels waren, heel van verstande bloot En dat de ketters, schrifture alleen, wisten Om Gods woort te valschen, en spaertmen geen listen Waer wt dagelijcx veel valsche serten, rijsen Oft heeren, Vorsten, dit alle gemeen flisten T’geloove te beschermen, wt jonsten, reen, ghisten So mochtmense wel, metten perfecten prijsen Daermense som moet metten suspecten, wijsen Comt selve, wilt u kercke, beschermen, heere Wilt nu met trooste, den subiecten spijsen Catholijcke Kinderen, tot u kermen, seere
[pagina 60]
V aensicht t’onswaert, om t’ontfermen, heere Och oft wy in ons gebedt aendachtich, spraken Stille, en openbaer Here wilt ons in’t geloove, eendrachtich, maken Met dit nieuwe Iaer. Rooven, stelen, alle Goddeloosheyt Spruyt uyt dees erreuren certeyn bevroden wijt Kerkroof, brantsticht, moort, menich bpps seyt Zoot dagelijcx blijckt, door s’menschen broosheyt Tusschen vrienden, ghebueren, verwoeden nijt Muyterie, oploopen, oock bebloeden strijt Onder borgers, tuycht experientie oock Ten is noch geen eynde, wel op u hoeden zijt Ooyt sint en hadden wy welvaert oft goeden tijt Oft noch en fellen dits mijn sententie oock Daer en is noch liefde oft reverentie oock Tot God oft zijn moeder, oft tot zijn sancten, och Al ommespreyt haer dees pestilentie, oock Ia desgelijcx sietmen meer oncruyts planten, noch T’volck sytcht van valschen Predicanten, t’soch Verouder Ketters, dies ons warachtich, naken Noch veel plaghen swaer Heere wilt ons int geloove eendrachtich maken Met dit nieuwe Iaer. Waert niet tijt? Nu wy den slach op den hals hebben Dat wy Gods vreese, in ons herten lieft schreven Deden wy so, wy souden genoech van als hebben Hoe wy dier tijt sterfte meer ongevals hebben De menschen in sonden, noyt so ongevreest bleven En die roemen dat zy na den geest, leven Dat Evangelijs al haer pleghen is Dat zijnse die hen tot s’vleesch wellust meest geven Sonder reden oft wet, heel verbaest sneven Noch vasten noch vleesch derven alst so ghelegen is
[pagina 61]
Maer geven den vleesch daert toe genegen, is Noch willent al Evangelische mannen zijn En al haer doen meest d’Evangelie tegen is Gods vreese moet wter werelt gebannen zijn Zijnen boge en sal niet eer ontspannen zijn Tot dat wy ons sonden met rouwe crachtich staken En leven exemplaer Heere wilt ons int geloove eendrachtich maken Met dit nieuwe Iaer. Die aenmerct de dingen, die ons ontmoeten heden Moet suchten Christenrijc noyt dus leelijc besaet was T’heylich Sacrament siet men met voeten treden D’Beelt des Heeren, die met zijnen soeten leden Om ons misdaet, aent Cruyce geraemt was Ghegeesselt, gecroont, bespot, en beschaemt was Zietmen nu van Kerstenen ontwee breken Om Christus doot, Hierusalem gepraemt, was Gods Tempel vermelt, die so vernaemt, was Meynt ghy dat Godt zijn zweert sal laten in schee steken Hy salt noch zwaerlijck te Lande, enter Zee, wreken Merct dit wel ghy dolende, siende blinde, aen Soudemen alle de boosheyt in t’bree, preken Die in sommighe Ketters Legende, staen Een goet Christen stont zijn hayr overende, saen De Cathlijcke naer Gods eere machtich haken Goeyen verre, en naer Heere wilt ons int geloove eendrachtich maken Met dit nieuwe Iaer. Prince. Prince roept weder u verlooren schapen Die met sienden ooghen ter eewiger doot, dwalen Laetse niet langer in uwen toren, slapen Al zijnse geworden s’vyants gesworen, knapen Gy hebt de macht gy meuchtse wt s’vyants poot, halen
[pagina 62]
Want d’eertsche Princen, ons inder noot, falen Soecken wy u hulpe, wiltse ons laten, vinden Laet ons te Bethleem, naert levende broot, talen Dwelck voor ons wilde wt zijns vaders schoot dalen En liet hem in doecxkens wt caritaten, winden O heere wilt u cracht ons te baten finden Veel duysenden, Turcken tonswaert crielen willen Laet niet u Kercke, van ketters verwaten, schinden Die meer dan Turcken der kersten sielen schillen Willet gheween van die voor ons knielen, stillen Als een gefaecht hert uw seer iachtich spaken Naer u Fonteyne claer Heere wilt ons int geloove eendrachtich maken Met dit nieuwe jaer. Conclvsie. Alle Catholijcke, wilt patientich, zijn Noch schout valsche propheten alsser geschreven, staet Naer Godts woort te leven, wilt diligentich, zijn Aenroept den heere, en laet u leven, quaet. Blinde Mollen, die den doolwech, gaen, terden Ia souder vreese, in s’duyvels schoot, loopen Inder doot, sullen u ooghen, op gedaen, werden Nu wilt ghy Godts plagen niet op u groot, hoopen Siet toe laet u so vast, niet in s’vyants poot, knoopen. Hier na volgen verscheyden Leysenen.

Vorige Volgende

Refereyn.