Leysen-boeck der catholycken daerinne vergadert zyn wt verscheyden boecken veelderhande leysenen himni ende geestelycke liedekens

(1605)–Anoniem Leysen-boeck der catholijcken– rechtenstatus


Refereyn. O zeer wondelijck groot, onbegrijpelijc // wert D’welck de wyste wercman wracht in die huere Doen hy zijn Moeder so onvermijdelijc, sterck Met gratien voorquam, leggende rijpelijc // Merck Om zijn Tabernakel te houden puere Van alle vlecken, daer de menschelijcke natuere Door Adams misdaet, was inne ghebracht.
[pagina 65]
O mijn vriendinne, daer ick af ruere Ghy zijt heel schoone als u soete figuere In ws moeders lichaem wert een levende dracht Heeft Godt siele ende lijf, so met gratien bevracht Dat uwen voortganck als een morgen sterre Eer de sonne op ginck verlichte den nacht Dit merckende ben ick u te loven bedacht Maer aensiende u weerde, ick naulicx en derre Want u lof wt te spreken dat is my verre Want ghy zijt de ghene, die Godts toren staecte Dus segghe ick eer ick lange merre Lof heylichste puer mensche, die Godt oyt maeckte. Wie wasser rijper, wie wasser sediger // oyt Waer vantmen oyt roosken ingebleyndere Wie was van eertscher begheerten lediger // oyt Wie was inde consciëntie vrediger // oyt Wie was van quaden consente oyt pleyndere Wie was alle menschen oyt gemeyndere Wie was in hem oyt meer liefden vatelijck Wien liet de vyant oyt onghescheyndere Wie was in zijn selfs oogen oyt cleyndere En nochtans soo hooge verheven statelijck Wie was in zijn wercken oyt so matelijck Oft in conversatien oyt sulcken behoedere Wie was den vyant oyt hatelijck Der hellen schadelijck: den hemel batelijck Als sy waer door Godt is worden ons broedere Wie was oyt maecht en daer toe moedere Wie wasser die Godt oyt soos eer ghenaecte Als ghy die soochdet der werelt voedere Lof heylichste puer mensche, die Godt oyt maecte. Ghy moecht wel geleken by de slinger // zijn Daer David Goliath door wilde verwinnen Wie hadde van gratien oyt sonderlinger, schijn
[pagina 66]
Lof steenen Tafel waer in gods vinger // fijn Watse heeft geschreven, de wet der minnen Lof sancta sanctorum, daer geen menschelijcke sinnen Dan dopperste Priester inne en mocht, gaen Stoel der genaden, tusschen twee Cherubinnen Ia al t’Hemelsche heyr, sancten en sanctinnen Bereet tuwen dienste, zijn om u ghestaen Besloten Poorte, nae Ezechielis vermaen Daer alleene doorginck de heere der Heeren Blijvende ghesloten, ende noyt ontdaen Lof reyn Gideons vlies, die hebt ontfaen Den Hemelschen dau weert alder eeren Lof leyt sterre, door wiens schijnsel keeren Ter rechter havenen, alle misraeckte Noch seg ic om ws lofs vermeeren Lof suyverste puer mensche, die Godt oyt maecte. Lof Borstkens die Christum hebben ghelaeft // snel Lof handen die hem soetelijc hebben gehantiert Wie was oyt met deser gratien begaeft // el Lof Christus Arcke effen gheschaeft wel Met goude van binnen, en buyten verciert Van binnen u siele, heeft gloedich door viert Met Goude, der liefde, vol dieper secreten Van buyten in d’lichaem gratieus gemaniert Lof Iudish die Holofernem soo hebt bestiert Dat ghy hem zijn hooft hebt afghesmeten Niet boven u in glorien dan Godt gheseten Onder u voeten staen alle de negen choren Der Enghelen, Patriarchen, en Propheten Apostelen, Evangelisten niet vergheten Maechden, Martelaers, ende Confessoren Dese gaet ghy al tsamen verre te boven Hoe seere oyt yemant, in Gods liefde blaeckte Noyt niemant dan ghy noyt in Gods toren
[pagina 67]
Lof heylichste puer mensche, die Godt oyt maeckte. Noyt soeter vrucht, oft noyt bequamet // saet Dan ghy ons voort en bracht edel struycxken Den Mensche en geschiede noyt aengenamer // baet Dan dat deeuwich woort hielt in u camer // raet Rustende in u reyn maechdelijck buycxken Lof Gods sacrificie, lof gulden cruycxken Wiens ootmoedicheyt d’Manna in u tooch. Lof Iosephs trouwe, maer onder thuycxken Des houwelijcx was verborgen d’edel muycxken Ws pueren maechdoms, d’welck den vyant bedooch Lof soetste modndeken dat noyt en looch Lof suyver herteken sonder eenich erch Lof neerstich Bieken dat om honich vlooch Opte bloemkens der schriftueren, en daer wt sooch Tot onser baten, d’alder costelijckste merch Lof Davidts toren, lof alder hoochsten Berch Daer den steen af quam, die ons dorstighe verspaecte Soet water gaf, lof die noyt niemant en terch Lof suyverste puer mensche, die Godt oyt maeckte. Lof Nazareths vloeken, dwelc Gabriel saluyt // boot Door wiens consent, ginck den hemel open So dat de salichmaker door u conduyt // vloot Lof boom des levens waer uyt tsoetste fruyt // sproot Daer wy Eve kinderen salicheyt door hopen Wy waren gewont, vol dootlijcker nopen Door Adams misdaet, verleyt vanden wijve Vanden Vyant bedrogen, iny Serpent gecropen Maer door de Balsame wt u gedropen Sijn wy genesen reyn confortatijve Lof suyvere van zielen en oock van lijve Boven Susannen eerbaerheyt ick u prijse Lof ootmoedighe Ruth, neertsich van bedrijve Lof vroede Abigan, niet onder de vijve
[pagina 68]
Dwase Maechden gerekent maer onder de wijst Lof Hemel die regende by Gods advijse Tsoetste Hemels broot, daer hongerich na haeckte Adams afcoemst veriaecht wten Paradijse Lof heylichste puer Mensche, die Godt oyt maeckte. Lof moeder wtens kint, de hemelsche poorte // wijt Die gesloten had gestaen, vijf duysent iaren Ons opende, des heeft de helsche soorte, nijt Lof, die Maghet vore, in en nae, de gheboorte // zijt Maget bleven, nochtans sonder beswaren Ons hebt gebaert, dalder weerdichste baren Lof maechdelijcke moedere, en vruchtbaer maecht Lof Gods liefste lief, onder alle zijn caren Int out Testament, veel vroukens waren Die Godt door haer heylicheyt seer hebben behaecht Maer dees beleden al tsamen, werde hem gevraecht Dat sy by u te gelijcken, zijn min dan niet Der vrouwen maledictie is van u gefaecht Eer den arbeyt aenquam, ghy met vruechden gelaecht Van Messiam, dien ghy ooc droecht sonder verdriet Dees gratie voor noyt vrouken gheschiet Oft nemmermeer en sal, dit werck ghy staeckte Dus seg ick noch arm broosch ydel riet Lof heylichste puer mensche, die Godt oyt maecte. Prince. Lof Princesse die den vyant ringelen // meucht Die altijt u dienaers is bevichtende Lof Coninginne des hemels, der Engelen, vruecht Twaelf sterren u croone omcingelen // iuecht Die de Twaelf Patriarchen zijn verlichtende De twaelf gheslachten, en zijn niet swichtende V eeuwelijck te lovene met blijden thoone Twaelf Apostelen zijn u lof ooc dichtende Met twaelf articulen sgeloofs ons stichtende
[pagina 69]
Die de weerden ooc rueren van uwen persoone Wel zijt ghy gheleken by Salomons throone Met ses trappen ient geordineert En op elcken trap twee lijbarden schoone Van machtigen Coningen, spannende croone En van edelen Hertogen ghedescendeert Lof stadt Gods die met twaelf poorten triumpheert Daer s’vyants gheschut, noyt op en daeckte Wiens straten zijn gout, met gesteente gepalleert Lof heylichsye puer mensche, die God oyt maecte.

Vorige Volgende

Refereyn.