Literatuur Zonder Leeftijd. Jaargang 7

[p. 1]

[Nummer 27]

Een biblio-utopische visie op kinderboekenkritiek

Meer dan welke vorm van literatuur ook heeft de kinderliteratuur behoefte aan bemiddelaars tussen het voltooide kunstwerk enerzijds en de beoogde lezer anderzijds. Leraren, bibliothecarissen, ouders en critici kunnen kinderen helpen de omgang met het boek tot een waardevolle en zinvolle ervaring te maken, mits ze de vereiste kennis hebben en een kritische maar liefdevolle attitude jegens boeken.

Vanwege de invloedrijke rol van de smaakmakers en de geringe ruimte die de media aan kinderliteratuur schenken, organiseerde de South Australian Writers Centre, een evenknie van de werkgroep jeugdboekenschrijvers van de Vereniging van Letterkundigen, dit voorjaar een tweedaagse conferentie over de beoordeling van kinderliteratuur. Doel: de verbetering van de kwaliteit en de kwantiteit van de kinderboekenkritiek en daarmee van de kinderliteratuur.

Nancy Chambers, eindredacteur en initiatiefnemer van Signal, een Engels maar internationaal georiënteerd en gezaghebbend tijdschrift over kinderliteratuur, liet haar licht schijnen over de taak en het nut van de kinderboekenkritiek. Haar toespraak heeft de trekken van de uitgeverij - The Thimble Press - die zij samen met haar echtgenoot, Aidan Chambers, in 1969 oprichtte om Signal te kunnen publiceren. Met vingerhoed, naald en draad beschrijft zij haar persoonlijk gekleurde lappendeken. Haar vijf patronen zijn ook voor de Nederlandse situatie waardevol. Op welke manier moeten kinderboeken worden benaderd? Wie kunnen daar waardevolle dingen over zeggen en hoe? Is de kinderboekenwereld anders dan de literaire boekenwereld? En is dat gunstig of ongunstig? Hoe kunnen we de literaire competentie van kinderen bevorderen?

[p. 2]

Literatuur zonder Leeftijd is er trots op dat zij de toespraak van Nancy Chambers kan publiceren!^1.

1. Ook gepubliceerd in Papers: Explorations into children's literature, 10 Armagh Street, Victoria Park 6100, Western Australia.