Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
DBNL Logo
DBNL Logo

Hoofdmenu

  • Literatuur & Taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taal
    • Limburgse literatuur
    • Friese literatuur
    • Surinaamse literatuur
    • Zuid-Afrikaanse literatuur
  • Selecties
    • Onze kinderboeken
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • E-books
    • Publiek Domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Gebruiksvoorwaarden
    • Hergebruik
    • Disclaimer
    • Informatie voor rechthebbenden
  • Over DBNL
    • Over DBNL
    • Contact
    • Veelgestelde vragen
    • Privacy
    • Toegankelijkheid
Maatstaf. Jaargang 14

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave



Genre
proza
poëzie
sec - letterkunde

Subgenre
tijdschrift / jaarboek


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

 

Maatstaf. Jaargang 14

(1966-1967)– [tijdschrift] Maatstaf

Vorige Volgende
[p. 1]

[Nummer 1]

Bernard Goldstein/Een overlevende
Het einde van Warschau*

‘Om ons heen ruïnes, niets dan stoffige ruïnes. Het was nauwelijks voor te stellen, dat een vernietiging zó volledig kon zijn. Mijn hele leven had zich in de levendige stroom, die door de ontelbare straten en straatjes gevloeid was, afgespeeld. Waar zijn hun vreugde en leed gebleven? Alles tot stof vergaan. Er was geen plek meer te herkennen. Alle lanen van ruïnes leken op elkaar. Wie hadden uiteindelijk de nazi's gedood? Zij, die omgekomen waren onder de omgevallen muren, zij, die tot as in de dodengraven waren geworden - of mij, die veroordeeld was mijn dagen en nachten in de kwellende herinnering aan dat wat voorbij is, verder te moeten leven?

Dit was het einde. Dit was de totale afrekening van honderden generaties van leven en opbouw, van religie, torah, vromen en vrijdenkers, zionisme, vakorganisaties, de hoop van heel een volk, deze grote ruïnemassa...

Ik keek naar dat wat eens Warschau was. Hoop voelde ik in mij opkomen en nog voel ik haar! Moge deze zee van gapende leegte opborrelen en overschuimen, moge zij de eeuwige verdoemenis over de moordenaars en rovers uitschreeuwen en moge zij voor eeuwig de schande van de beschaafde wereld verkondigen, die alles aanzag en aanhoorde en onbewegelijk en stom bleef.’

*
Aanvang van ‘Met bloed en niet met inkt is dit geschreven’, liederen uit ghetto's en konsentratiekampen, keuze en transkriptie Ghanah Milner, bewerking Wim Gijsen.

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

Met bloed en niet met inkt is dit geschreven. Liederen uit ghetto's en konsentratiekampen


Bernard Goldstein


Polen