Maatstaf. Jaargang 41(1993)– [tijdschrift] Maatstaf– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 234] [p. 234] Peter Verhelst Gedichten [In de loden hitte (New York) heb ik gebloeid.] In de loden hitte (New York) heb ik gebloeid. Fataal of nachtelijk zwemmen (Colera) kwikzilveren naalden onder mijn tong (Amsterdam); purperen chrysanten (Roubaix) worden van brons. Zo lichten herinneringen op, de vinger die de knopjes hanteert wordt voortdurend ondergedompeld in richtingloosheid; het vel hangt er gelig en gerimpeld bij (verdronken); van het ademloze wijzen krijg je bloeddrift of van slapen in de zon, bedenk je graag, je rugvlees in de blankgewreven handschoen van houten latjes als in een losse ruggegraat. Verzonken. Diepe paarse ribben. Is dat wat men dromen noemt, de willekeur van de wrijvende beweging waarmee een duim en een wijsvinger de tolletjes van je pupillen aan het draaien brengen? [pagina 235] [p. 235] [Denk ik soms, een vinger in een vlezige perzik:] Denk ik soms, een vinger in een vlezige perzik: tijd voor een vrouw, een die droomt van een openroerende tong en tegelijkertijd de bitterheid van de pit naar mij opduwt. De zon trilt als een speer in het gras. Achter me komt mijn vrouw als twee ijshanden staan om mijn hals. Knipt open dat Zwitserse mes. Haar hoofd: een omgekeerde fles. Terwijl kurk zichzelf nu als een tong losdraait van de neerhangende hals en de wijn over mij heen uitwaaiert heb ik beslist dat de rode spiraal weerspiegeld mag worden in de draaiing van mijn navel, inwaarts. [pagina 236] [p. 236] [Op het moment dat je hoofd erop neergevlijd werd] Op het moment dat je hoofd erop neergevlijd werd hoorde je het kermen alsof het hout zichzelf al voelde smeulen alvorens uiteen te vallen als vis. Zo werd de notelaar vastgeprikt: de valbeweging was van een traagheid omdat ze een mooi, vermoeid lichaam over je afriep. Daarna zat je te kijken naar je handen, gedoopt in de zon die je vlees toescheen. Uit de grond rees blauw gaas. Je plukte in het wilde weg. In noten broeiden minuscule hersenen; je gooide er een handvol door de tuin. Vanuit het donker doemde iemand op als een zak vol bijen. Vorige Volgende