kreeg de reactie: ‘U bent vroeg!’ Wel drie keer gebeurde het dat, wanneer ik (altijd laat) naar het station rende, mensen op straat zeiden: ‘Langzaam, er is nog genoeg tijd.’ Hoe vaak heb ik niet een aansluiting gemist omdat mijn trein vertraging had! Niemand zegt iets als er een kwartier vertraging is. In Duitsland worden de reizigers dan heel kwaad, en het treinpersoneel moet moeite doen om ze te kalmeren.
Geleidelijk aan begin ik de Nederlandse manier te waarderen. Eens zat ik 's maandags in de internationale trein naar Rheine, nadat er op vrijdag veel sneeuw gevallen was. In Amersfoort hoorde ik het omroepbericht: ‘Welkom in de eerste trein die probeert door te rijden naar Berlijn. Het hele weekend is dat niet gelukt. Houdt u er rekening mee dat we na de grens vertraging zullen krijgen; de Duitsers hebben nog problemen met de sneeuw.’ Vlak na Deventer stopte de trein. Na een half uur hoorden wij: ‘Sorry, er ligt een boom op het spoor, die zo verwijderd zal worden.’ De mensen in de trein reageerden niet. Een half uur later kwam het bericht: ‘Sorry, het zijn twee bomen; het is toch iets moeilijker dan we dachten.’ Nu begonnen er mensen te lachen. Weer een half uur later volgde: ‘Excuses, er is ook een trein voor ons gestrand. We moeten terugrijden naar het dichtstbijzijnde station; daar vindt u bussen die u naar Rheine zullen brengen.’ Iedereen lachte. Maar het werd nog gekker: ‘Blijft u maar in de trein, de bussen zijn nog niet hier.’ Ze lachten nog steeds. Zelfs toen weer een half uur later werd omgeroepen: ‘De bussen komen eraan, blijft u maar in de trein, want het is koud buiten’, gevolgd door weer een halfuur later: ‘Gelooft u ons, we hebben echt bussen besteld.’ Weer lachte iedereen en het was heel gezellig in de trein. Uiteindelijk werden wij verzocht de trein te verlaten. Ik was iets sneller dan de mensen uit mijn treindeel, dus ik bevond me nu tussen Duitsers. Die waren allemaal vreselijk boos, en ik prees mezelf gelukkig dat ik tussen Nederlanders had gezeten.
Heb ik nu iets geleerd, ben ik toch langzaam geworden, ondanks de waarschuwing van de hoogleraar uit Münster? Ja hoor. Toen mijn baas me voor zijn verjaardagsfeest uitnodigde, ‘vanaf zeven uur’, dacht ik dat ‘vanaf’ betekende dat hij de genodigden tussen kwart over zeven en een uur of acht verwachtte. Ik arriveerde om tien voor half acht - en toen was het voorgerecht al op, en waren de andere gasten heel bezorgd wat er met mij gebeurd kon zijn... Tja, er is toch een groot cultuurverschil tussen Nederland en (Zuid-)Duitsland!
Cora Dietl
Auteursrechtelijk beschermd