Historie van Malegijs

Hoe Malegijs den duyvel Ramas bedrooch, ende hoe hy tpaert Rosbeyaert wan.

DOe Malegijs ghecomen was in die duwiere inden inganck so gemoete hem die duvel Ramas seggende. Sidy dit lieve broeder Sathan (want Malegijs hem selven gelijck een duvel verschepen had) die so menich iaer hebt bedwonghen geweest van coninc Salomon, hoe sidy ontraect. Malegijs greep hem in sijn armen, ende werp hem teghen die aerde. Doe seide Ramas. Wel broeder Sathan is dit die broederlijcke liefde die ghi mi bewijst, daer wy so langhe malcander niet ghesien en hebben. Malegijs seyde, so stoudt niet dat ghi u verroert, of ick sal u bedwingen gelijc u broeder bedwongen is. Doe riep die duvel Ramas, sidy daer Salomon ghi verrader, wildy mi ooc gebonden houden. Malegijs seide. Ic en ben Salomon niet mer ic sal u hier houden liggen met mijn coniuracien ter tijt toe dat ic Rosbeyaert gewonnen heb. Doe riep Ramas. Vermaledijt si die ure dat ghi hier oyt quaemt, want ic hoore wel dat ghi Malegijs sijt. Doe beval Malegijs hem dat hi daer blijven soude, ende hi is voort gegaen. Doe Malegijs inden inganc vander duwieren was, so waren al die serpenten in roere, door dat roepen vanden duvel Ramas, also dat si al bi een vergaderden fenijn

[p. 56]

spuywende als die zijn doot begeerden. Malegijs al dit ghespuis siende sloech sijn ooghen ten hemel ende badt Maria die moeder Godts, dat si hem wilde bi staen want hi in grooter noot was, ende die serpenten quamen vast aen om Malegijs te verderven ende te vernielen. Malegijs dit siende trac sijn swaert wt ende stelde hem vromelijc ter weer, slaende altoos vrijlic toe also dat hy veel serpenten versloech, mer ten halp niet want hoe veel hijer versloech tgetal en minderde niet, dies hi seer bedroeft was. Ende hy stont so lange ende vacht dat het sweet hem af liep aen allen canten, mer ten lesten quamen dye serpenten also vele op hem dat hyse niet weder staen en mochte ende hi is in onmachte gevallen. Die schipper dit siende liep terstont in sinen boot, ende is van lande gesteken ende was binnen een oogenblic tijts te Rootsefluer, mer their vanden Sarasinen lach te lande, so en mocht hi niet wel te lande comen. Doe Oriande den boot ende den schipper sach, so vraechde si hem waer zijn meester was. Die schipper antwoorde ende seyde. Gheminde vrouwe hi is gebleven want ic sach hem voor de serpenten neder vallen. Oriande seyde, ick weet wel dat hi niet doot en is, mer tis een flaute die hem over ghecomen is, ende si riep ende seyde. Waer sidy Spiet, ghy sult met den schipper gaen varen int eylant ende dragen Malegijs uwen meester desen dranck om hem daer mede te conforteren ende si beval hem ooc, dat hi seggen soude hoe dat si van die heidenen beleghen was ende hoe dat meester Iorc ende meester Baldaris gevangen waren, ende dat se hulpe moeste hebben of si soude dye stadt moeten overgeven. Spiet beloofde dit al tsamen te doen ende ginc door theyr nae den scepe. Ende doe hi int heyr quam so sach hy daer staen eenen schoonen pot wyns ende die greep hi met hem ende lieper mede na den scepe. Die heidenen sagen hem wel lopen metten potte,

[p. 57]

mer si en condent niet beletten want hi liep so snel oft een hert geweest hadde. Binnen desen middelen tijde so is hi tscepe gegaen ende was terstont aent eylant ende is wten scepe gegaen in die duwiere ende hy vant sinen meester daer sitten deerlic mismaect ende hi ginc terstont ende ontbant sinen helm ende hy gaf hem dien dranck te drincken die hi mede gebracht hadde ende terstont bequam hy vander onmachte. Doe hi hem selven wat vermaeckt had so vraechde Malegijs Spiet waer hi aen die canne gecomen was, daer Spiet op antwoorde. Ick hebse den coninc Antenor van Spaengien ghenomen die te Rootsefluer voor die stede leyt ende begheert Oriande te wijve te hebben of de stede te verderven. Malegijs seyde, wat soude dien hont mijn lief begeeren, mach ic dese reyse te boven comen, ic salt hem also loonen dat si gruwen sullen datse mi oyt sagen, mer hoe ist met meester Baldaris ende meester Iorck. Spiet antwoorde, si sijn beyde ghevanghen ende Oriande bidt u dat ghy u haesten wilt eer dat die coninc de stadt afwint, want sijnse lange belegen, si sullen moeten van honger sterven. Malegijs dit gehoort hebbende van Spiete so ginck hi dieper in die valeye daer dat Rosbeyaert in stont tusschen twee berghen. Doe Malegijs dit paert sach so verwonderde hi hem seer daer af, ende hi is gecomen met eenen grooten hantstoc, ende ginc tot Beyaert ende seide. O du felle beeste ic sal u bedwinghen oft het sal mi aen mijn cracht faelgeren. Beyaert sloech so vreeselijck van achter wt, dat een yegelic daer af gruwen mocht. Malegijs sach voor hem so hi best mocht altijt slaende ende smijtende met sinen hantstoc dat hi ten laetsten ontween spranc, ende doe was Malegijs beschaemt ende hy moest achterwaert terden. Spiet dit siende daer hi boven opten berch lach riep met luyder stemmen. O meester Malegijs en verflaut u niet want ic heb hier hant-

[p. 58]

stocken ghenoech. Doe seyde Malegijs. O mijn getrouwe knecht brenct mi doch dien hantstoc, of ic sal schandelijc moeten wijken. Doe riep Spiet, meester ick en betrouts mi niet daer te comen, maer ick sal u den hantstoc van verre werpen ende Malegijs dit horende wert seer lachende, ende hi nam den hantstoc in sijn hant ende ginc na Beiaert. Beyaert siende dat Malegijs weder quam begonste te slaen ende te briesschen dattet bat scheen te sijn een duvele dan een paert. Malegijs seide. O ghy felle beeste, al gelatij u seer fellic ic sal u matten oft daer voor sterven. Met dien so ghinck hi Beyaert sterckelijck bevechten dat hem tpaert niet en wist te bergen. Beiaert siende dattet so seer bestreden was sloech van achter wt met so groter cracht dat hi Malegijs den helm af sloech ende Malegijs viel ter neder. Doe Malegijs hem sonder helm vant so stont hi op vander aerden en ginc Beyaert weder vromelijc in zijn gemoet als een stout ridder. Doen dit Beyaert sach so knieldet alleleens oft gracie van hem begheert had. Malegijs dit siende ghinck wat naerder ende streec hem over sijnen rugghe, ende thoonde hem vrientschap, ende doe stont op ende bleef stil staen. Doe Spiet sach dattet paert verwonnen was, soe quam hi vanden berch ende bracht een breidel die Malegijs had doen maken, ende breyeldet, ende sprancker op, ende sloecht met sporen, ende ghinck doe soetelic daert hi begeerde, oft bereden waer.