Neerlandia. Jaargang 7

De eerste Liederavond in het Lakenmetershuis te Gent.

Onze stadgenoot, de heer Flor. van Duyse, de ongeëvenaarde kenner onzer oude volksliederen en melodieën, is geen kamergeleerde, die alleen in het verleden leeft. Hij wil ook voor de toekomst zorgen en behartigt hartstochtelijk de muzikale ontwikkeling van het levend geslacht. Als lid en, in den laatste tijd, sedert Peter Benoit's dood, als voorzitter van het Comiteit van het Willems-Fonds tot bevordering van de Nederlandsche toonkunst, heeft hij reeds allerlei en gewichtige diensten bewezen. Zijne laatste poging in die richting verdient vooral de aandacht.

Sedert verscheidene menschengeslachten jammert en weeklaagt men in Noord en Zuid over het uitsterven der oude liedjes onder het eigenlijke volk en over hunne vervanging door de onbeduidendste of zelfs smerigste deuntjes. Te vergeefs heeft men van alles beproefd om daar verbetering in te brengen. Nu heeft de heer Van Duyse een nieuw middel uitgedacht, zoo eenvoudig als het ei van Columbus. Hij wil namelijk de goede en nieuwe oude liedjes ons volk rechtstreeks aanleeren.

Op zijn voorstel besloot het Comiteit van het Willems-Fonds te Gent in het Lakenmetershuis liederavonden met dat doel in te richten. Dadelijk boden zich wakkere medewerkers aan en verleden maandag werd de eerste proef genomen.

Op de eerste vergadering werden de vrouwen opgeroepen. Men hoopte er een twintigtal bijeen te krijgen. Er verschenen er ongeveer tachtig.

De heeren toonkunstenaars Paul Lebrun, Jef van der Meulen. De Clippel en Claeys bespeelden het klavier en het harmonium; Mej. Marie Billiet en de heer Is. Mestdagh droegen de twee uitgekozen liederen voor. Iedere opgekomen vrouw had een tekstboekje ontvangen met de woorden der liederen erin. Elk lied werd eerst met muziekbegeleiding voorgezongen, daarna vers voor vers in koor aangeleerd en ten slotte door al de vrijwillige leerlingen van dit geïmproviseerd volksconservatorium zonder hapering noch valsche noot uit volle borst gezongen.

De twee eerst aangeleerde liederen zijn het beroemd en roerend eenvoudig Lentelied van Gr. Antheunis en Willem de Mol en het

[p. 156]

eigenaardige aandoenlijke Een vrouwken gezwind te spinnen zat van Em. Hiel en G. Antheunis.

Opgetogen stonden de inrichters zelve over het schitterend slagen dier eerste proef en over de geestdriftige leerzucht, de opgewekte dankbaarheid en den verbazenden muzikalen aanleg dier eenvoudige vrouwen en meisjes uit het volk, die zoo fier waren naar huis te mogen keeren met hun tekstboekje, waar ze nu twee heerlijke pereltjes van kenden, die zij in den huiselijken kring zouden voortplanten. Allen beloofden toekomenden Maandag weer op hunnen post te zijn om de aangeleerde liedjes te herhalen en er een paar nieuwe bij te leeren.

Die onverhoopte bijval van den eersten liederavond schijnt eene waarborg te zijn voor het welslagen der nieuwe instelling. Mocht zij buiten Gent, ja in Noord en Zuid, spoedig veel navolging ontmoeten; want wat te Gent zoo gemakkelijk is gegaan, zal wel elders niet tot de onmogelijkheden behooren.

De gevolgen kunnen onberekenbaar zijn voor de veredeling van den kunstsmaak bij het zoo zangerige Nederlandsche volk.

(Volksbelang.)

Naschrift: De Vlamingen van Gent hebben hier een weg gewezen, die rechtstreeks leidt naar ons lied. Wat tot nu toe gebeurt, concerten liederavonden, gaat over de hoofden heen van ons volk; het lied is niet voor de zaal, het is voor huis en straat, het is een stuk volksleven.

Geen dankbaarder en mooier taak voor afdeelingen van het A.N.V. dan het Vlaamsche voorbeeld te volgen.

Red.