Neerlandia. Jaargang 14

Hollandsen?

In de Noordbrabanter van 8 Januari vinden we volgend vers naar aanleiding van 's heeren Lovendaals ontboezeming in 't December nummer:

'k Breng gaarne hulde, U Lovendaal
Voor 't schoon pleidooi voor Neerland's taal;
'k Wensch met U lunchroom, dandy, Jean,
Marquise en Kurhaus naar de maan.
En, vrees 'k ook, 't gaat niet zoo met een:
Het stadig vallen holt den steen!

Maar, - jammer! - wie de les hier las
Hij-zelf woont in een huis van glas:
Schrijft telkens ‘Holland’, naam van 't deel,
En meent steeds ‘Neerland’, het geheel.
Ontsiert uw vers geen vreemde klank:
't Gaat aan een ander euvel mank!

Ons koninkrijk van grens tot strand,
Van Zuid tot Noord, heet Nederland.
(Zie zegels, wapenschild en munt,
Waar g' ov'ral Neerland lezen kunt)
Maar Holland heeft voor zijn gebied
Twee elfde deel, en meerder niet!

Heel Neerland door klinkt Neerland's taal,
Langs Maas en Schelde, Rijn en Waal.
Het Neerlandsch klinkt aan 't Noordzeestrand,
Het klinkt in 't Limburgsch heuvelland,
Het klinkt, waar Eem en Amstel vloeit,
't Klinkt in ons Brabant, groen begroeid.

Neem gij, met schrijversroem belaan,
Welwillend deez' bemerking^a) aan.
Mijd voortaan 't platgetreden pad
Van 't groot publiek, dat dit niet vat:
Gij schreeft uw ‘Hollandsch’, Lovendaal,
In zuiver-Nederlandsche taal.

a) Wellicht lokt deze ‘bemerking’ weer een vers uit aan 't adres van een, die ‘zelf woont in een huis van glas’.
De redactie ruilt gaarne dit afschuwelijke germanisme tegen een half dozijn ‘vreemde’ woorden.