Die arme vreemde talen!
In onzen strijd tegen het gebruik van vreemde woorden moeten wij vaak vernemen, dat we het een of ander zooveel beter in een vreemde taal kunnen zeggen, ook wel dat een vreemd woord of een vreemde uitdrukking zooveel beter klinkt.
De eerste opmerking doet ons het zonderlingst aan en lijkt ons het ongeloofelijkst. Immers Franschen, Duitschers, Engelschen en zoovele anderen kennen meestal niet vreemde talen. Nu zal b.v. een Franschman toch ook wel eens het gevoel hebben, dat hij 't beter zou kunnen zeggen en..... zie, zijn gebrek aan talenkennis doemt hem tot onmacht. Of hij nu wil of niet, wat hij te zeggen heeft, zegt hij niet nauwkeurig. Zoo is het met den Duitscher, Engelschman, Spanjaard, Rus, enz. enz. ook. Hoe stumperig zullen alle dezen zich dan vaak moeten uitdrukken, doordat ze de kennis van vreemde talen missen. Gelooft iemand dat?
De tweede opmerking raakt meer den smaak, wil men: het taalgevoel. Maar ook dan zijn andere volken te beklagen. Want hun gemis aan kennis van vreemde talen zal hen er dikwijls toe dwingen een zelfde woord nogal vaak te gebruiken. En dat is immers zoo onwelluidend. Drukken zij zich dus minder klankrijk uit, nu ze vreemde talen niet tot hun beschikking hebben? Geloove, wie het wil!
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd