Neerlandia. Jaargang 27

Nederlandsch in 't hooge Noorden.

Mevrouw Van Hooff - Gualtherie van Weezel heeft dezen zomer een reis gemaakt naar IJsland en Noorwegen en deelde ons enkele harer ervaringen mee.

Wij ontleenen er het volgende aan:

‘Ik deed mijn best Nederland bekend te maken, speelde Nederlandsche zangen op piano of harmonium, en 't Wilhelmus en de Valeriusclanken o.m. werden zeer mooi gevonden.

De IJslandsche professor Nordall te Reykjavik kent een weinig Nederlandsch. Een Luthersch predikant van de Faroër las heel aardig Nederlandsch uit onze liederen en begreep den zin er van. Maar sterker is een voorbeeld van Nederlandsch kennen van de Noorsche onderwijzeres Frida Lind uit Bergen, die 't 18 jaar geleden leerde door zelfonderricht en toen drie weken in Nederland was. Sinds dien tijd had zij het wel gelezen, maar de klank van 't gesproken woord nooit meer gehoord. Nu ontmoette ik haar weer en zij kon 't nog aardig spreken, voelde zich bezield en dichtte bijgaande regelen zonder hulp. 'k Liet ze ongewijzigd.

In oude tijd
Uw volk gewoon
was naar ons land te loopen,
Om kruiken wijd
en houten schoen
uit breede kof verkoopen.
En menig reus
van denneboom
vanuit de Noorsche wouden
heeft in Uw land
wel in het zand
het meer teruggehouden.
Nu kwaamt U weer,
wel deze keer
met geestelijke schatten.
De zonneschijn
van Rembrandt's land
voor ons U medebrachten.
U zijt niet vreemd
bij ons geweest,
U waart al oude vrinden.
Wij hopen maar
U mocht bij ons
de oude trouw weer vinden.

Ons reclamezegel.

Men kent ze: de drie barken. Maar men beweert ook, dat het sluitzegel oningewijden niet inlicht, hoewel ze o.i. met vragen te..... Dordt komen.

Het gebrek, als het er een is, is te verhelpen door boven het sluitzegel te schrijven of te stempelen Afrikaners, Nederlanders en Vlamingen, sluit U aan bij het: en er onder Algemeen Nederlandsch Verbond, zooals een buitenlandsch lid ons aanraadt en reeds in toepassing brengt.