Neerlandia. Jaargang 30

In memoriam Bernardus Roode.
(1901-1927).
† 23 September

De heer Roode is in het Algemeen Nederlandsch Verbond weinig bekend geweest. Velen onzer leden wisten waarschijnlijk niet eens van zijn bestaan af.

Toch bekleedde hij er een verantwoordelijke plaats in. Immers was hij raadgevend lid voor Zuid-Afrika in het Hoofdbestuur. Doch hij is dit maar zeer kort geweest. Een half jaar geleden werd hij bereid gevonden de plaats van den heer Bosman in te nemen, die toen Nederland verliet. Maar toen zijn werk in die nieuwe hoedanigheid beginnen zou, was hij reeds ziek geworden. En nu rust zijn stoffelijk overschot al in den bodem van zijn vaderland, waarvan hij zulk een trouw zoon is geweest.

Uit meer dan één hoofd lijdt het Verbond naar de overtuiging van hen, die den overledene hebben gekend, een gevoelig verlies. Hadden wij Roode mogen behouden, hij zou zeker met kracht aan onze gemeenschappelijke taak hebben meegewerkt. Want hij zag bij het najagen van zijn idealen niet tegen moeite op. Eerst onderwijzer, ging hij

[p. 186]

vervolgens studeeren aan de Universiteit van Kaapstad, om predikant te kunnen worden. En toen hem de studie daar niet geheel bracht, wat hij wenschte, kwam hij naar de Vrije Universiteit te Amsterdam, om daar te zoeken wat hem beter leek. En dat niet alleen: hij voelde ook warm voor het nader aanhalen van de banden tusschen de stamgenooten aan de Kaap en hier te lande. Aan hem heeft het niet gelegen, dat het aan de Christelijke Reisvereeniging tenslotte niet gelukt is door een reis naar het land van Van Riebeeck in dezen zelfs persoonlijke aanraking van Zuid en Noord tot stand te brengen. Hij zou zich gaarne als leider beschikbaar hebben gesteld.

Door dit sterven is aan schoone verwachtingen de bodem ingeslagen!

H.

V. SCH.