Neerlandia. Jaargang 54

Weer mis

Een lezer van ons maandblad ‘Neerlandia’ stuurde ons 'n knipsel uit de Brusselse Standaard van 31 Aug. 1950.

Zonder twijfel beoogde hij daarmede niet alleen, zijn instemming te betuigen met het daarin vermelde bericht, maar ook, zijn eigen gemoed te luchten.

Wij nemen het hier volledig over:

Zonderlinge hoffelijkheid
In Den Haag wordt momenteel een internationaal congres gehouden voor dierenbeschermers. De referaten worden er in het Engels, Frans en Duts gehouden. Ook de Nederlanders hebben een van deze talen gebruikt om hun standpunt uiteen te zetten. Een Vlaamse maatschappij tot bescherming van de dieren, die zich hierover bekloeg en het aanvaarden van het Nederlands als gelijkberechtigde taal vroeg, kreeg als antwoord dat de inrichters het Nederlands terzijde lieten ‘uit beleefdheid jegens de vreemde gasten’.¹⁾
De Vlamingen besloten daarop van hun deelneming af te zien. Wat wij hen moeilijk ten kwade kunnen duiden! Want al wie in dit vacantieseizoen in het buitenland heeft gereisd, heeft er kunnen vaststellen dat de landstaal er steeds de ereplaats geniet en de vreemde talen eerst op de tweede plaats komen. Alleen Hollanders²⁾ en Vlamingen beschouwen hun taal als minderwaardig en menen dat zij er de buitenlandse oren mee kwetsen! Misplaatste nederigheid!

* _* *

Ja, wat zullen wij daarvan zeggen, na alles, wat wij in vorige nummers van ons orgaan al hebben vermeld.

Wij noemen dit niet eens meer hoffelijkheid; wij noemen dit kruiperigheid.

Op een internationaal congres wordt toch vertaald.

Welnu laat dan een in de Nederlandse taal gehouden voordracht of rede ook eens in een andere taal worden overgebracht, in de vreemde taal slechts een samenvatting worden gegeven.

Wij dachten, dat gasten natuurlijk recht hebben op een hoffelijkheid, die onafscheidelijk aan de gastvrijheid verbonden is.

Maar tevens meenden wij, dat het gastrecht ook met zich meebrengt, dat men zich naar de regels van het huis of het land, waar men gast is, gedraagt. Het Brusselse blad veronderstelt, dat Nederlanders en Vlamingen zich vaak schuldig maken aan ‘misplaatste nederigheid’.

Wij menen, dat het gemis aan fierheid is.

Dat dit nu juist op eèn internationaal congres voor dierenbescherming moest gebeuren.

Voor deren is bescherming nodig.

Daar zijn wij vlak voor.

Maar de mens en zijn taal verdienen ook bescherming,, heren.

1) En was jegens de Vlamingen onder de gasten hoffelijkheid overbodig?

2) Mogen wij ‘De Standaard’ er nog even aan herinneren, dat wij prijs stellen op de naam van Nederlanders en niet op die van Hollanders. Die naam herinnert te veel aan voorbije tijden, toen deze benaming misschien te verklaren was, maar kwaad bloed heeft gezet.... en terecht.
Red.