De invloed van ‘Band’
Aan de ontmoediging der zwartkijkers heeft nu het eerste congres van deze verloren Vlamingen, dat op zondag 18 oktober jl. in de Aula van het Jezuïten-college te Namen gehouden werd, een klinkend antwoord gegeven. Het congres vond zijn oorsprong in de werkzaamheid van een groepje mannen rond de heer Sevenants, die het blad ‘Band’ hebben opgericht als schakel tussen de duizenden Vlamingen en Nederlanders, boeren, arbeiders en schippers, die thans over geheel Wallonië verspreid wonen.
‘Band’ is erin geslaagd onder hen een sfeer van warmte, saamhorigheid en vertrouwen te scheppen, waarin zij elkaar vonden en waarin een congres als dit mogelijk werd.
De inrichters zullen zelf verwonderd zijn over hun succes, want afgezien van het grote aantal deelnemers werd daar onverwacht duidelijke en klare taal gesproken. Zowel de vertegenwoordigers der arbeiders als die der boeren gaven blijk scherp de problematiek van de Vlaming in Wallonië te hebben onderkend, al wisten zij niet altijd het antwoord op de vele vragen, waarvoor zij zich dagelijks gesteld zagen. Dit had echter niets afgedaan aan het heldere besef hunner eigenwaarde. Als zij het land van hun Waalse buurman bekeken, moesten zij wel eens glimlachen, zei er een, in de klaarblijkelijke overtuiging, dat hij - historische zending van de Vlaamse boer! - verwaarloosd land weer vruchtbaar kon maken.
Een hartverwarmende gebeurtenis moet voor hen de toespraak geweest zijn van Pater dr. Brauns.
Tegenover de ironie van een lot dat Vlaamse boeren Waalse grond laat bebouwen om de Waal te voeden, die in Brussel welstand en ambtelijke macht geniet, stelde hij de nuchtere noodzaak, door alles heen, zich zelf en Vlaams te blijven. Hij bezwoer de deelnemers toch alle moderne middelen, zoals goedkope boeken, radio's en televisie, aan te grijpen om dagelijks - over alle afstanden heen - te blijven putten aan de bronnen hunner cultuur, de bakermat Vlaanderen en Nederland. Stuur Uw kinderen op school naar Vlaanderen en op vakantie naar Vlaanderen desnoods in een ruil-systeem met Vlaamse ouders. Spreek Uw eigen taal, altijd en overal en versta de andere. Maar bovenal: wees fier Vlaming te zijn. Eis hier, in Wallonië, in België, dat zich toch op zijn éénheid laat voorstaan, al datgene wat de Waal in Brussel en Vlaanderen krijgt. Eis zonder te bédelen! En vertrouw op U zelf, want in Brussel wordt alleen iets bereikt door er de ruiten in te gooien van de ministeries.
Na deze geestdriftig toegejuichte rede volgde een rondvraag, waarbij ernstige kritiek op de hogere Vlaamse geestelijkheid tot uitdrukking kwam. Een meisje las een boodschap voor van naar Argentinië uitgeweken Vlamingen, die daar een sterk verenigingsleven met het orgaan ‘De Schakel’ bezitten. Een vertegenwoordiger van het Davidfonds, dat thans 75.000 Vlaamse families omvat, gaf de verzekering, dat de Vlamingen in Wallonië niet vergeten werden en dat de zorg voor hen zou toenemen.
Auteursrechtelijk beschermd