Neerlandia. Jaargang 70

Het V.V.A. en de bijzondere taktische middelen thans met trefzekerheid aan te wenden

Aan een betoog, onlangs gehouden door Prof. Dr. W. Opsomer, Algemeen Voorzitter van het V.V.A., voor de verbondsafdeling Brabant, ontlenen wij de hiernavolgende suggesties.

1. Aan de franskiljons in Vlaanderen, aan de franskiljons te Brussel, aan de ‘Wallons de Bruxelles’, aan de ‘Bruxellois tout court’ - aan de anti-Vlaams voelende Walen, in een woord aan het type van de anti-Vlaams denkende, voelende en agerende ‘Belg’, past het, nu, het beeld voor te hangen van zijn ziel, zijn innerlijk, zijn binnenste zoals die door handelingen en gedragingen zijn psyche naar buiten openbaren. Elke karaktertrek, die we in het soort-type ontwaren, elke karaktertrek, die we in het soort-type niet kunnen ontwaren, kan worden geillustreerd door tientallen voorbeelden van een afstotelijk en weerzinwekkend gedrag. Uit de hebbelijkheden en tekortkomingen van het soort, kan een verpletterend rekwisitorium worden gedistilleerd.

Wat ontwaren we in het soort?

De aanmatiging; de aanstellerigheid; de agressiviteit; de zucht naar angst-aanjaging bij de min-gegoeden; de balorigheid die tegen de stroom oproeit; de bemoeizucht in Vlaamse aangelegenheden, die het soort niet aanbelangen; de bitterheid, vrucht van de nederlaag, die ze progressief te verteren krijgen; de brutaliteit, de ruwheid en de grofheid bij het neerhalen van de taal-slagboom in direktiekantoren en elders; de bekrompenheid van het bougeoisisme; het geesteloos konventionalisme van de anti-Vlaamse clan; het cynisme, het hondse, dat schaamteloos, met bijtend sarkasme, lacht om het oprecht gedoe, dat het Vlaams idealisme bezielt; de dweepzucht voor al wat Frans is (‘Je parle français, donc je suis’); de eenzelvigheid of de geslotenheid voor alle Vlaamse kultuur; de eenzaamheid als gevolg van het niet-willen-zijn als de anderen; de excentriciteit of de hang naar een opvallend uitdagend gedrag; de eigenwijsheid, die alleen aan het eigen inzicht gelijk geeft; het egoïsme dat het soort met lef uitleeft, overal waar het niet dadelijk wordt terecht gewezen; de geestesbekrompenheid, verwoord in het axioma ‘onze mening is de juiste en Vlamingen zijn imbecielen’ (zo zou zich te Leuven prins Alexander hebben geuit); de opschepperij via de pose, via de na-aperij van wat nooit één van het soort kan zijn: een autentieke Fransman; de halsstarrigheid en de hautaine laatdunkendheid; de kleingeestigheid (iets anders nog dan de bekrompenheid); de kortzichtigheid; de onrechtvaardigheid (want het soort houdt het met de onrechtvaardige behandeling van een Volk); de taktloosheid, want steeds reageert het soort verkeerd... Wat heeft het soort niet?

De aanhankelijkheid; de bescheidenheid; het aanpassingsvermogen; de geschiktheid; het medevoelen; de belangstelling; de betrouwbaarheid; de bezadigdheid; de produktiviteit (in de sfeer van 62% van de staatsbevolking kunnen die van het soort niet opschieten); de eenvoud; de eerlijkheid (de krant ‘La Libre Belgique!’); het gezond verstand; de goedhartigheid; de hulpvaardigheid (denk aan de Brusselse sfeer); de wijsheid.

Het is er erg mee gesteld, maar wij zeggen het niet genoeg, noch aan ons Volk, noch aan het soort zelf, noch te Straatshurg, noch aan de gehele wereld! En dat is fout!

2. Een tweede bijzonder taktisch middel, ruim aan te wenden, noem ik de STATISTIEK

Het is de nieuwe romantiek: de koele, de nuchtere cijfer-taal, de direkte bondige taal van de tijd. Door vergelijking levert ze ons het sober-overzichtelijk beeld van de toestanden. Best ware, er aan te denken een Aktiekomitee voor statistiek-aanleg en -bedeling in het leven te roepen. Best zou de toelichting van de massa geschieden door een gerichtheid op drie visies:

a.	de eerste visie: die van de werklijkheid; zegge, die van de benadeling van de Vlamingen vergeleken bij de bevoordeliging van de franstalige Belgen.
b.	de tweede visie: die van de mogelijkheden die zouden bestaan ten bate van de Vlamingen indien de bedeling zou geschieden op basis van de 53% meerderheid en in overeenstemming met het demokratisch grond-principe van het staatsbestel.
c.	de derde visie: zou gericht zijn op de uitslag van de berekening, waaruit zou blijken, tot beloop van hoe-

[p. IV]

veel miljoenen de leden van de Vlaamse gemeenschap werden en worden benadeeld.

In T.V.-kwissen, op televisiebeelden, in radiomededelingen, op strooibriefjes, op plakbrieven zou ononderbroken de schande van het beleid dienen te worden bekendgemaakt.

Wat een werfkracht voor reaktie zou er van die werking niet uitgaan?

3. Een derde taktisch middel, hic et nunc, aan te wenden, is het bevorderen van verstandhouding en eendracht onder alle Vlamingen, welke ook hun partij-politieke aanhankelijkheeid of hun levens- of wereldbeschouwing moge wezen, wanneer het de strijd voor het Vlaamse volksrecht geldt.

De begrippen verdraagzaamheid en pluralisme komen erbij te pas.

De kern van de problematiek huist in het al dan niet weerhouden van de stelling: ‘Partijpolitiek en godsdienst zijn identisch’. Zolang die zienswijze het, zonder enige nuance, verder blijft doen, zal de kloof tussen vrijzinnigen en gelovigen nooit worden overbrugd. Meteen zal de Vlaamse gemeenschap in haar rechten voor een ruim deel worden benadeeld en dat wegens een geschilpunt, dat rechtstreeks met de opgang van het Vlaamse volk niets gemeen heeft. Dergelijke polarisering mist alle inzet aan gezond verstand.

Wij moeten zelf weten wat onze gemeenschap in haar geheel best dient. Tot dat inzicht gekomen moeten we, tezamen, alle middelen aanwenden nuttig tot de verwezenlijking van de opzet.

We kunnen hier bv. denken aan de vestiging van een Rijksuniversiteit te Antwerpen. Een vriend van mij zei: ‘Zo een Rijksuniversiteit is net als een “beignet”. Twee dingen zijn er voor vereist: baksel-deeg en appelschijfjes; of het baksel nu van rechts komt en het vrucht-schijfje van links of andersom, het doet er niet toe, de twee ingrediënten blijven elementair, anders wordt het geen beignet. Een vrije universiteit van rechts alleen doet het niet. Eenzelfde van links doet het ook niet. Een schepje appelmoes alleen of een brokje brood alleen vormen geen beignet. En wij willen “beignet” omdat dat alleen het doet.’ Ik heb het beeld onthouden.

Hoe kan nu het Verbond der Vlaamse Academici, bij die opgesomde inzichten en taktische metoden, zijn inzet ervoor verwerkelijken? Door zoals vroeger moties en protesten te publiceren.

Door stappen te doen bij gezagsmensen, steeds om het herstel van Vlaams recht na te streven.

Door in zijn ‘Mededelingenblad’ - méér dan vroeger - wenken te geven, die op een bepaald ogenblik best zouden worden nageleefd door ons allen in de kamp voor Vlaams volksbelang.

En hier keer ik toch weer terug tot het lid, tot de enkeling, tot de partikulier. Hoe kan elk van ons die leidende inzichten verspreiden, die taktische middelen aanwenden? Op drie manieren:

1. Door als individu (met de invloed uitgaand van de universitaire graad) bij elkeen (mandaatgever of medewerker) de hier aangehaalde opvattingen (of zovele andere inzichten nog) ten gehore te brengen (van die taak hebben onze intellektuelen zich prachtig gekweten tussen 1918 en 1940).

2. Door op te treden als openbaar spreker onder de auspiciën van niet partij-politieke groepen. Er bestaan er genoeg, in alle levensbeschouwelijke milieus. Eén groep wil ik bij name vermelden, wijl hij een beroep doet op alle levensbeschouwelijke kringen: ‘de Vlaamse Volksbeweging’. (Zij smeekt om intellektuele woordvoerders - en ik voeg er in voetnota aan toe: het is een schande voor ons, dat de V.V.B. daar om smeken moet).

3. Door een politiek mandaat te bekleden.

Tot hem, die deze weg opgaat, zeg ik nochtans wat volgt:

Vaak is een politieke partij een beenblok voor de welvaart van de gemeenschap.

Een beenblok is een zwaar stuk hout, gebonden aan de poot van een staldier, om te beletten dat het in de weide over een scheisloot zou springen. Wanneer nu voorbij die beek het voedzaam weidestuk ligt, is het beenblok een verwenselijke hinder voor het welzijn van het vee...

Het vee: het volk, het beenblok: het partij-direktorium - het meer voedzaam weidestuk: een beter, gezonder partij-programma ten bate van het volk...

Maar vaak is het partij-beenblok onverschillig beenblok voor de algemene welvaart. Want het is er immers vaak om te hinderen!...

GOUW BRABANT: Dr. Germis houdt een lezing over China op 2 mei 1966 om 20 uur (Lokaal: Vlaamse Klub, Van Praetstraat 28, Brussel).

GOUW LIMBURG zal in mei een lezing inrichten over opvoedkundige problemen.

Op 4 juni vindt een boottocht Hasselt-Maastricht plaats. Afvaart om 13.30 uur. Leden, die aan deze boottocht niet kunnen deelnemen, komen met eigen middelen naar Maastricht, waar ze kunnen deelnemen aan het avondmaal. Inlichtingen en inschrijvingen bij Ir. Hendrickx, sekretaris, Gorsemweg 8, Sint-Truiden, tel. 011 - 733.41.

GOUW ANTWERPEN

10 mei: Huize Osterrieth, Meir: zangrecital Mia Greeve; klavierbegeleiding door Hans Schouwman. Met medewerking van de B.R.T.

15 mei: Uitstap naar Kalmthout met bezoek aan arboretum en heide.

17 mei: Dr. Van de Perre-hulde. Spreker is Dr. jur. Hendrik Borginon. Inleider is Dr. jur. Adiel Debeuckelaere.

24 mei: Prof. dr. Leo Delfos (Göttingen) spreekt over: ‘Onze geschiedenis in Europees perspektief’. Inleider is Dr. jur. A. van Gelder.