[Neerlandia]
Naar aanleiding van een conferentie
Op 6 en 7 oktober jl. vond te Antwerpen de jaarlijkse Algemene Conferentie der Nederlandse Letteren plaats, de zeventiende in successie. Zoals bekend worden de leden van deze conferentie benoemd door de Nederlandse en Belgische regeringen. De conferentie is dan ook te beschouwen als een officieel advieslichaam van beide regeringen.
Schrijvers, vertegenwoordigers van radio en t.v., van het bibliotheekwezen, van uitgeverij en boekhandel, en toneelmensen vergaderen, plenair en in vijf secties, om te beraadslagen over en voorstellen te doen voor een betere samenwerking tussen Nederland en Vlaanderen op het terrein der letteren.
De conferenties zijn werkvergaderingen. De resoluties, die telken jaren uitgebracht worden, behelzen weinig schokkends of revolutionnairs. Hoe zou het ook kunnen, na 17 jaar.
Zoals gezegd, de conferenties zijn werkvergaderingen, waarop met een grote continuïteit oplossingen gezocht en veelal ook gevonden worden om vorm te geven aan de samenwerking van Noord en Zuid op letterkundig terrein. Continuïteit is inderdaad het sleutelwoord voor de conferenties.
Jaar in jaar uit komen veelal dezelfde problemen ter tafel, sommige worden van de agenda afgevoerd omdat ze opgelost zijn, er komen ook nieuwe aan de orde. Detailproblemen soms, klein werk misschien, waarvoor mensen, die alleen in grote lijnen vermogen te denken, weinig oog zullen hebben. Maar het zijn toch ook de detailproblemen, die opgelost moeten worden, wil de culturele integratie van Noord en Zuid de werkelijkheid worden, die ze nu nog maar zeer ten dele is. En dan is er geen andere methode dan die, waarbij de mensen van het vak om de tafel gebracht worden, waarbij elke mogelijke grote en kleine zaken op die tafel terecht komen. Er is geen andere methode en bij alle teleurstellingen, die er ook geweest zijn, over niet uitgevoerde voorstellen en voornemens, wordt door de conferentie goed werk geleverd.
Continuïteit is dus het sleutelwoord. Die lijkt door de jaarlijkse conferenties verzekerd. Toch is er nog weinig continuïteit tussen de conferenties door. Tussen twee conferenties wordt vaak te weinig gedaan om resoluties in realisaties om te zetten.
En dat brengt ons tot een ander sleutelwoord voor alle integratiewerk: het apparaat. Het is duidelijk, dat enkele hard werkende ambtenaren, die de conferentie moeten behartigen naast zoveel andere zaken, het werk, dat na de conferentie komt, niet aankunnen. Het voeren van het secretariaat van de conferenties moet een hoofdtaak worden voor enkelen daarvoor vrijgestelde krachten. Het is een vereiste, niet alleen voor de Algemene Conferentie van de Nederlandse Letteren, maar voor alle terreinen van de Noord-Zuid-integratie.
Auteursrechtelijk beschermd