Neerlandia. Jaargang 72

[p. 347]

Diets makertjes

Amnestie

Diegenen die het lef hebben dit artikeltje te lezen tot het bittere einde, zullen begrijpen dat dit alles slechts na lang aarzelen op papier werd gezet. Zal Neerlandia door het opnemen van dit geschrijf niet hopeloos worden gecompromitteerd? Zal de samenwerking tussen Noord en Zuid niet reddeloos worden verknoeid door deze bijdrage van mijn hand? Een hand die plotseling een misdadige hand bleek te zijn. Dit werd mij namelijk duidelijk na het lezen - in een belangrijk Nederlands weekblad, meestal prettig wat de inhoud en losjes wat de stijl betreft - van een nogal merkwaardig verslag over de Amnestiebetoging van 27 oktober te Antwerpen.

Merkwaardig was o.m. het feit, dat dit verslag reeds op 26 oktober, dus een dag vóór de betoging, gepubliceerd werd. Deze merkwaardige kronologie stemde mij tot nadenken, vooral omdat de praenataal schrijvende joernalist in kwestie konstateerde hoe grenzeloos pro-Duits, fascistisch, nazistisch, asociaal en kapitalistisch de vijf- à tienduizend aanwezige betogers wel waren. Deze konstataties werden trouwens niet zó maar uit de lucht gegrepen. Zij worden gestaafd met foto's en afgedrukte dokumenten die geen rechtstreeks verband hebben met de betoging te Antwerpen en daarenboven eveneens dateren van vóór 27 oktober. (De grootste foto dateert van 1959!)

[p. 348]

Het spreekt vanzelf dat vrienden elkaar de waarheid durven zeggen, en ik apprecieer het dan ook grondig dat deze harde waarheid zo eerlijk en openhartig in mijn brievenbus terechtkwam, maar toch is het wel een beetje pijnlijk te lezen op welke rancuneuze manier sommige Nederlanders de Vlamingen aangrijpen (ekskuseer voor het germanisme) die om louter humanitaire redenen voor amnestie betogen.

Dit pijnlijk aspekt terzijde latend, heb ik mij nochtans door de kronologische en objektieve bewijskracht van het bovenvermeld verslag laten overtuigen. Mijn misdadige hand die vroeger om amnestie heeft gevraagd, zal zich voortaan alleen nog inspannen voor anti-amnestie akties. Ik kan thans reeds drie konkrete punten vooropstellen. 1. Het luidruchtig toejuichen van het feit dat Gysbrecht van Aemstel dit jaar te Amsterdam vervangen wordt door een stuk van Bredero. De ouders van Vondel hebben immers gedurende meerdere jaren hun boterham in Duitsland verdiend. 2. De schilderijen van Rubens moeten uit onze vaderlandse musea verdwijnen, aangezien ze dank zij Rubens' kollaboratie met de Spaanse bezetter konden geschilderd worden. En Spanje is een fascistisch land. 3. Voortaan zullen in het weekblad Vrij Nederland geen reuze-grote advertenties voor Telefunken-radio's en Leica-foto-apparaten meer mogen verschijnen. Deze advertenties steunen immers de nazistische Duitse industrie.

Uw diets makkertje.

Voor een andere beschrijving, zie pag. 352 (red.).