Lezers schrijven
Nooit Frans
Alles overwegende, wat mevrouw de Backer in haar prachtige interview over bovenstaand onderwerp en over het minderwaardigheidsgevoel, dat er mee zou samenhangen, gezegd heeft, lijkt het mij nuttig die aangelegenheid eens van een andere kant te bekijken zonder die bij voorbaat als de goede kant bij uitstek te beschouwen:
Voor mij is er één punt: ‘qui paie a des droits’. Wat in dit geval betekent, dat een Vlaming, die in Brussel aankopen doet of zich tegen betaling een dienst laat verlenen, een klant is en dus koning, m.a.w. dat hij in de hoofdstad van zijn tweetalig land mag vragen in zijn eigen taal bediend te worden. ‘Geen Vlaams, geen centen’, de oude leuze moet weer opgeld doen en zal meer opgeld doen, naar gelang de Vlamingen meer koopkracht hebben en naar gelang zij die leuze zelfbewuster - dus zeker niet uit een minderwaardigheidsbesef - toepassen, vooral als dit ook nog geschraagd wordt door een culturele superioriteit.
Hierbij is geen sprake van énig onrecht, dat men daarmee de Franstaligen zou aandoen. Het is immers hun eigen schuld, waarvoor zij in de toekomst - tenzij zij tijdig hun houding herzien - zullen boeten, dat zij geen Nederlands verstaan, - erger nog - willen verstaan, laat staan spreken. Iets anders is het - en daar hoeft in de regel geen twijfel aan te bestaan -, of een Vlaming genegen is een Nederlands-onkundige Franstalige bij zijn zelfverwekte moeilijkheden tegemoet te komen. Eigenlijk...: helaas wèl, want hij brengt er zich door - hoe goed hij het Frans ook beheerst - in de 2de rangspositie van iemand, die met een ander in diens eigen taal moet spreken. Zo wordt zijn kracht (zijn talenknobbel n.l., anders gezegd zijn vermogen gemakkelijk vreemde talen aan te leren) zijn zwakheid, tenzij hij besluit zich met zijn Franstalige landgenoot te onderhouden in een 3de taal, die beiden hebben aangeleerd.
Voor wie nog niet mocht weten, hoe kwaadwillend de Franstalige Brusselaars zich tegenover de Vlamingen opstellen, volgt hieronder een advertentie uit een Brussels wijkblad:
Ne soutenez pas ceux qui nous combattent.
Achetez Francophone!
Nous devons être solidaires, donnons la préférence à des produits d'origine bru-xelloise francophone ou wallonne. Dans vos quartiers favorisez les commercants qui parient votre langue.
Waarvan de vertaling luidt: ‘Steun hen, die ons bestrijden, niet. KOOP FRANSTALIG. Wij moeten eensgezind zijn. Laten wij de voorkeur geven aan produkten van Frans-Brusselse of Waalse oorsprong. Begunstig in Uw wijk de winkeliers, die Uw taal spreken’.
Laten wij dit eens vergelijken met de eerste alinea van de 2de kolom op blz. 11 van mevrouw de Backer's interview en met wat koningin Fabiola moest vaststellen op een Brussels-Franse basisschool met 95% gastarbeiderskinderen: het onderwijzend personeel hitste die vreemde kinderen op tegen de Vlamingen.
G.J.M. Mortman
Eindhoven
Auteursrechtelijk beschermd