Wedstrijd De Top-journalist 1980
De jury aan het woord...
De sterke toename van het aantal inzendingen, met name in de beide middelste leeftijdsgroepen, 12-16 en 17-20-jarigen, maakt duidelijk dat in deze beide categorieën, de grootste belangstelling bestaat voor dit soort wedstrijd. Opvallend was daarbij ook, dat enkelen bewust schreven met het oog op een eventuele beroepskeuze in deze richting. Zij vroegen ook zonder bekroning om een beoordeling van hun kundigheid. De jury zou dit enkel op de ‘gerichte taalvaardigheid’ kunnen doen, wat slechts één, zij het belangrijke, kant van het vak van journalist is.
Bij de beoordeling van die taalvaardigheid over het geheel, bleek dat toename in kwantiteit toch wel wat mindere kwaliteit heeft opgeleverd. In de leeftijdsgroep 12-16-jarigen zal dit rapport daar enige aandacht aan besteden. Daar kwam de wat mindere kwaliteit het duidelijkst tot uiting. Maar de jury had de indruk, dat er over de hele linie enig kwaliteitsverlies was, eerder overigens aan Nederlandse dan aan Vlaamse zijde.
Wat de jongste leeftijdsgroep betreft, blijkt de opgave ‘stripverhaal’ kennelijk aan te slaan. Opvallend was echter, dat weinigen de vóórgegeven strip hebben voortgezet: zelfs de daarin aangegeven namen (Tim en Ans) werden vervangen door andere. Een op zich verheugende creativiteit leverde enkele interessante werkstukken op, maar deze waren dermate ‘uniek’, dat ze niet vermenigvuldigd konden worden, zeker niet in journalistieke kaders.
Opvallend was ook, dat bij deze groep de reportage van eigen stad of dorp dit jaar ontbraken.
Naast de stripverhalen waren er enkele klassekranten als groepswerk, die over het geheel een zwakke indruk maakten.
Bij het individuele werk in deze leeftijdsgroep kon slechts één stripverhaal waardering vinden. Er werd daarom slechts één prijs toegekend.
Bij de tweede leeftijdsgroep (12 tot 16 jaar) waarvan de deelname meer dan verdubbeld was, viel bij de meisjes in talrijke bijdragen een nogal uniforme schrijftrant op. Men zou het een dagboeken- en brieven-stijl kunnen noemen; een vlotte verteltrant, maar tamelijk stereotiep. Men trof dit vooral aan bij het beschrijven van eigen hobbies en populaire muziek- en sportcoryfeeën. Het lijkt er op dat een dergelijke stijl een soort imitatie is van die in tienerbladen. Toon en inhoud daarvan hebben kennelijk een positieve invloed op een vrije, onverbloemde en directe uiting van inzichten en gevoelens. Het gevaar dreigt echter een soort ‘mono-stijl’ in te voeren, die bij klakkeloze overname door jongeren tot verarming kan leiden.
School- en klasse-krant vormen de categorie groepswerk in deze leeftijdsklasse. De jury meent te moeten waarschuwen voor een neiging om er een soort ‘compendia’ van andere tijdschriften van te maken en bepleit meer eigen werk en creativiteit in deze publicaties.
De individuele meningen over televisie en tv-programma's boeken van geringe kwaliteit. Veel beter was het schrijven over favoriete figuren die een rote persoonlijke benadering tot gevolg hadden. Voor de hoofdprijs werd echter gekozen voor een poëtische ontboezeming over een favoriet landschap. Lag de kwaliteit al hoog in deze groep individuele bijdragen, nog sterker was dat bij de ‘vraaggesprekken’. Natuurlijk waren er ook diverse bij, die het kennelijk vooraf opgestelde vragenlijstje afwerkten zonder verder tot dialoog met de geïnterviewde te komen. Maar er bleven verschillende gesprekken van bijzonder goede kwaliteit ter beoordeling over om de jury voor een zeer moeilijke keuze te stellen. Vandaar dat deze het aantal eervolle vermeldingen hiervoor uitgebreid wilde zien.
De sterkste inzendingen kwamen ook ditmaal uit de leeftijdsgroep van 17 tot 20-jarigen. Er was behoorlijk groepswerk in de vorm van schoolkranten, al geldt ook hier, dat schoolkranten die voor een groot deel bestaan uit van elders verzameld werk, niet ingezonden behoorden te worden.
Hetzelfde geldt voor enkele boekbesprekingen: men valt daarbij wel eens te gemakkelijk terug op al bestaande excerpten van boeken (!). Overigens waren er ook enkele zeer goede besprekingen van boeken of films in een zeer persoonlijke stijl bij.
Bijzonder goed viel een aantal teksten uit, die over voorgeschreven onderwerpen moesten gaan. Ook hier was de jurering moeilijk. Opvallend was, dat een onderwerp als ‘mode’ boeiend behandeld werd met een grote verscheidenheid van invalshoeken voor deze ‘persoonlijke keuze’. Daarnaast viel op, dat een onderwerp als ‘beroepskeuze’ veel minder geëngageerd en zelfs soms nogal defaitistisch behandeld werd. Men had ook minder voor dit onderwerp gekozen dan voor ‘mode’. De moeilijkste beoordeling gold de onderwerpen naar eigen keuze. Vandaar het juryvoorstel hier twee gelijkaardige prijzen toe te kennen. Tenslotte dient vermeld te worden dat tot de bekroningen van dit jaar twee inzenders behoren die ook vorig jaar een eervolle vermelding verdienden.
Ook dit jaar meende de jury in de oudste leeftijdsgroep 21 tot 25-jarigen geen eerste prijs te kunnen toekennen.
Aan het gevraagde ‘cursiefje’ hebben enkelen zich duidelijk vertild: slechts een enkele inzending had b.v. de beperkte omvang die er zo kenmerkend voor is.
De jury wilde trouwens weer haar beklag doen over de te grote lengte van een aantal inzendingen. Als maximum staat opgegeven 1200 woorden en vaak ziet men