Neerlandia. Jaargang 86

Milieu

Nederlandse ongerustheid over Belgisch energiebeleid

Het Belgisch parlement sloot zijn lang verwachte, maar uiterst kort gehouden, energiedebat met het besluit tot uitbreiding van het kern‘park’ te Doel (van 3 naar 5 centrales) en de heropening van Eurochemic te Mol.

De beslissing van de Belgische Kamer wekte grote teleurstelling bij de Nederlandse regering. Men had de hoop geuit eerst nog te kunnen praten met de Belgische regering maar bij monde van Staatssecretaris voor Milieu, Mevr. Lambers-Hacquebard, kon men vernemen dat alle initiatieven zijn ‘afgeketst op onwil of gebrek aan interesse van Belgische kant’.

Met name in Zuid-Nederland (Zeeland en Noord-Brabant) begint de ongerustheid toe te nemen.

T. Brugman, tot voor kort gedeputeerde voor milieuzaken van de provincie Noord-Brabant verklaarde o.m. dat men in België even gemakkelijk een kerncentrale als een viaduct bouwt: ‘De bewustwording over kernenergie is daar (België n.v.d.r.) nog een punt waar wij in Nederland tien jaar geleden op zaten. Kernenergie is in België volledig geaccepteerd, ze begrijpen gewoonweg niet waar wij zo moeilijk over doen’.

Ook over de heropening van de opwerkingsfabriek Eurochemic is men in Nederland niet te spreken. Dit bedrijf werd in 1974 stilgelegd omdat er geen uitzicht bestond op een commerciële exploitatie van het bedrijf. Hoewel er nog steeds geen oplossing is gevonden waar men heen moet met de uitgewerkte splijtstofstaven (en de bijna 3000 m³ middelmatig tot hoog radioactief afval dat sinds 1974 bovengronds ligt opgeslagen) overweegt de Belgische overheid, sinds kort eigenaar van de installatie, de heropening. T. Brugman hierover: ‘De provinciale bestuurders van Belgische zijde zien er gewoon de zin niet van in om meer informatie over Mol te geven, laat staan dat ze willen praten over het opstellen van grensoverschrijdende rampenplannen. Ook ons Ministerie van Volksgezondheid en milieuhygiëne heeft druk uitgeoefend op België maar het helpt niets’.

Regeling stankhinder

Vooruitlopend op een definitieve en algemeengeldende regeling op nationaal vlak, hebben de Commissarissen van de Koningin in Zeeland en Noord-Brabant en de burgemeester van Antwerpen een regeling ondertekend tot wederzijdse informatie over grensoverschrijdende stankhinder.

De procedure verloopt als volgt: wanneer bv. in Zeeland stank wordt geconstateerd afkomstig uit het Antwerpse, kan men dit melden aan de hulpcentra in Goes en Terneuzen. Die lichten de milieuafdeling van de provinciale waterstaat in, die op haar beurt het centrum tegen water- en luchtverontreiniging in Antwerpen op de hoogte brengt. Dit centrum onderzoekt de klachten en de resultaten worden meegedeeld aan de Zeeuwse overheden. Omgekeerd geldt dezelfde procedure.

Ontwikkeling Euregio gedeeltelijk afgeremd

In een vraaggesprek met de Duitse regionale omroep verklaarden de hh. Wouters en Böhm, voorzitters van de plaatselijke

[p. 121]

kantoren van Euregio Maas-Rijn in Maastricht en Aken, dat sinds geruime tijd een afwijzende houding wordt vastgesteld van de Waalse deelregering.

De Euregio Maas-Rijn is een vrijwillig samenwerkingsorgaan tussen vier partners: de beide Limburgen, Nordrhein-Westfalen en de provincie Luik.

Tot nu toe heeft deze samenwerking goed werk opgeleverd, o.m. op het gebied van jeugd, cultuur en schoolwezen. Echter, van zodra men op economisch vlak grensoverschrijdende activiteiten wil gaan ontplooien - waarbij de goedkeuring van hogere instances vereist is - hapert de samenwerking aan de Waalse kant.

Dit is des te meer jammer sedert men in 1980 met een studie gestart is over de economische structuren in het gebied. De Duitse, Nederlandse en Belgische Ministeries van E.Z. reageerden positief, net als de Vlaamse deelregering. Van Waalse zijde is er echter nog geen reactie gekomen op dit voorstel tot nauwere economische samenwerking, ondanks de - in eerste instantie welwillende - houding van de provincie Luik.