Neerlandia. Jaargang 88

Universiteit

Geen lerarenopleidingen meer op Nederlandse universiteiten

Met ingang van 1 augustus 1986 worden de universitaire lerarenopleidingen overgeheveld naar de nieuwe lerarenopleidingen (nlo's).

Dit is volgens de bewindsleden de beste oplossing voor een groot aantal problemen rond de verdere uitwerking van de nieuwe twee-fasenstructuur in het wetenschappelijk onderwijs.

Oorspronkelijk was het de bedoeling de lerarenopleiding een plaats te geven in de tweede fase van het wetenschappelijk onderwijs.

In de praktijk stuit dit op grote moeilijkheden zoals de afstemming van de capaciteit van de opleidingen op de arbeidsmarkt, de samenhang met de overige lerarenopleidingen (m.n. de nlo's) en het ontbreken van voldoende geld om aan de universiteiten tot werkelijk geprofessionaliseerde opleidingen te komen. Om die problemen op te lossen kiest men voor een tweede-fase-opleiding onder eindverantwoordelijkheid van de nlo's.

Studenten moeten na hun doctoraal examen aan een universiteit hun leraarsbevoegdheid halen aan een nlo. Commissies van toelating, waarin ook universitaire medewerkers en leraren van middelbare scholen zitting hebben, bepalen wie er wordt toegelaten.

Het beschikbare aantal plaatsen zal voor een periode van vier jaar worden vastgelegd. De opleiding zal voor een deel bestaan uit praktijkwerk in een school voor voortgezet onderwijs. De aspirant-leraren worden extra toegevoegd aan het lerarenbestand van die school. Zij vervullen geen vacatures en worden niet aangesteld als docent. Zij zijn gedurende een jaar een paar dagen per week in die school; daarnaast gaan zij de rest van de week naar de nlo-school voor onderwijskundige vorming en theoretische scholing, gericht op de overdracht van het eigen vak. De bewindslieden wijzen er op dat de komende jaren nauwelijks behoefte is aan nieuwe eerstegraadsleraren.

Als de opleidingscapaciteit strak zou worden afgestemd op de behoefte in het onderwijs, zou er op dit ogenblik geen eerstegraadsopleiding nodig zijn. Zo'n beslissing is volgend de bewindslieden te vergaand, maar ze willen slechts een beperkt aantal opleidingsplaatsen toestaan.

Per schoolvak komen er slechts drie opleidingsplaatsen en daarbij zal rekening worden gehouden met levensbeschouwelijke en regionale aspecten.

Rob Nieuwenhuys krijgt Leids eredoctoraat

De Rijksuniversiteit Leiden heeft een eredoctoraat in de letteren toegekend aan Rob Nieuwenhuys vanwege zijn verdiensten op het gebied van onderzoek van de koloniale Nederlandse literatuur.

Nieuwenhuys, die vanaf 1963 was verbonden aan het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde in Den Haag en later in Leiden, richtte aan dat instituut de afdeling Geschiedenis van Nederlands-Indië op waarvan hij tot zijn pensionering in 1973 de leiding had. Zijn belangrijkste werk is Oost-Indische Spiegel, een onderzoek naar wat Nederlandse schrijvers en dichters over Indonesië hebben geschreven vanaf de eerste jaren van de Compagnie tot op heden. In dit boek heeft hij de resultaten samengevat van een levenslange studie van de Indische belletrie.

Dr. Henk Waltmans burgemeester van Landsmeer

Dr. Henk Waltmans, oud lid van de Tweede Kamer (PPR), is met ingang van 16 januari j.l. benoemd tot burgemeester van Landsmeer in Noord-Holland. Dr. Waltmans maakte destijds ook deel van het Europees Parlement uit. Hij werd in 1930 geboren, promoveerde in 1962 in Tilburg op een proefschrift ‘De Nederlandse politieke partijen en de nationale gedachte’. Van 1963 tot 1973 was hij directeur van de Stichting Europa Huis in Bemelen. Van 1947 tot 1953 was Henk Waltmans Nederlands voorzitter van de Heel-Nederlandse Beweging en Nederlands redacteur van ‘Het Pennoen’. Hij speelde een belangrijke rol in Limburg in het ANV en was één van de ijveraars voor een Inter-Limburgse Universiteit. Hij schreef o.m. ‘De Kulturele Integratie van de Nederlanden’ (1964), ‘Het Europa der Volken’, in samenwerking met dr. H. Brugmans en G. Héraud. Op het ANV-ANC colloquium in het begin van 1983 (februari) in Antwerpen was hij één van de inleiders. Zijn referaat droeg de titel ‘Culturele integratie Vlaanderen-Nederland: geen anachronisme’.