Neerlandia. Jaargang 89

Leefmilieu

Maastricht Airport: Oost-westbaan goedgekeurd

Op 11 januari ll. hechtte de Nederlandse ministerraad haar goedkeuring aan het toestaan van meer nachtvluchten en aan de aanleg van een oost-westbaan op het Limburgse vliegveld ‘Maastricht Airport’ in Beek.

Tegen de aanleg van deze nieuwe baan is in het verleden fel geprotesteerd door milieuverenigingen en plaatselijke overheden in Nederlands en Belgisch Limburg.

Het provinciaal gouvernement achtte de uitbreiding van het vliegveld en het toelaten van meer nachtvluchten van essentieel belang voor de economische mogelijkheden van deze door werkloosheid geteisterde provincie. Veel bedrijven dreigden immers hun activiteiten naar andere vliegvelden in de buurt (Keulen, Düsseldorf, Bonn,...) te verleggen indien zij niet op hun wenken zouden worden bediend.

Van meet af aan zijn deze plannen gecontesteerd geworden. Diverse studies toonden aan dat Maastricht als vrachtcentrum enkel kans van slagen had wanneer vrijwel onbeperkt nachtverkeer toegestaan werd en er een nieuwe startbaan zou aangelegd worden, en dit met alle geluidsoverlast vandien.

Tegenexpertises uitgevoerd door economische hogescholen - in opdracht van milieuverenigingen - wezen dan weer uit dat de geluidsoverlast te hoog zou zijn en dat voor de aanleg van een startbaan die haar economisch nut en noodzaak niet bewezen had.

De Nederlandse overheid - die mede de uitbreiding voor een aanzienlijke som diende te financieren - stond eerst niet te springen voor de Limburgse plannen. Economische Zaken wilde spijkerharde garanties vanwege het bedrijfsleven: 40 miljoen gulden vooraleer de overheid zou bijspringen. Het is na de beslissing van 11 januari niet duidelijk geworden of die garanties ook gegeven zijn geworden. Niettemin krijgt Maastricht Airport in een eerste fase 130 miljoen gulden voor de aanleg van de nieuwe baan. Naar alle waarschijnlijkheid zal medio volgend jaar met de aanleg ervan begonnen worden. In afwachting hiervan zullen meer nachtvluchten worden toegestaan, elk kwartier tot 4 uur 's nachts, op de huidige noord-zuidbaan. Voor dit gebeurt zal echter een uitvoerig isolatieprogramma bij de meest getroffen woningen tot stand moeten komen. Hiervoor werd een bedrag van 8 miljoen gulden uitgetrokken.

De Belgische minister van Verkeer, H. De Croo, verklaarde op een programma van de R.O.Z. ‘meer dan verrast’ te zijn over de genomen beslissing. Over deze zaak was reeds sinds enige tijd tussen beide overheden informeel overleg gepleegd. De dag voor de definitieve regeringsbeslissing ontving De Croo nog een schrijven van zijn Nederlandse collega over de aanwijzing van bepaalde ambtenaren voor het overleg hierover tussen de beide landen. Minister De Croo zei verder nog te betreuren dat over deze zaak geen formeel overleg heeft plaats gehad tussen ‘toch twee goede buren’.

Nederlandse boeren kopen grond in Belgische Kempen

Er was een tijd dat de boeren van Nederland internationale faam genoten door hun oordeelkundige aanwending van uitwerpselen om de vruchtbaarheid van hun akkers op peil te houden.

Deze tijd lijkt echter voorbij. Omdat er steeds meer mest geproduceerd werd (door schaalvergroting en mechanisatie en dit met ondersteuning van de overheid, heeft de veredelingslandbouw een enorme groei doorgemaakt) zit men nu met grote mestoverschotten. Dit heeft voor gevolg dat er wordt overbemest, gedumpt of illegaal geloosd met verzuring van de grond als resultaat.

Deze milieugevaren noopten de Nederlandse regering tot handelen in de jaren '70. Vooreerst werden de zgn. Mestbanken ingesteld die mestoverschotten draineerden naar provincies die met een tekort zaten, en momenteel bereidt de overheid een Meststoffenwet voor die levering van overschotten verplicht zou stellen, met controleen sanctiemogelijkheden via mestboekhoudingen en mestkadasters. Daarnaast experimenteert de overheid met installaties om drijfmest te drogen, te vermengen, enz... Onlangs kwam dan nog de drastische maatregel van een vestigingsverbod voor nieuwe varkens- en pluimveebedrijven, een verbod op uitbreiding van bestaande stallen en in een latere fase ook nog een heffing voor boeren die niet voldoende grond hebben om de mest kwijt te raken.

Met name deze laatste maatregel heeft veel Brabantse boeren in de grensstreek ertoe aangezet stukken grond aan te kopen in de Belgische Kempen.

Een woordvoerder van een notariskantoor in de streek wist te vertellen dat wekelijks 4 Nederlandse boeren zich aanmelden om grond te kopen. Het zou vooral om varkenshouders gaan die de aangekochte grond zouden gebruiken voor de teelt van maïs en suikerbieten (gewassen die bemesting zeer goed verdragen) maar soms zou het ook de bedoeling zijn een bedrijf op te richten.

Alhoewel de Belgische grens officieel gesloten is voor buitenlands drijfmest (bij

[p. 45]

decreet van de Vlaamse regering), is het de gemeenten toegestaan uitzonderingsvergunningen uit te reiken. In de praktijk is het zo dat West-Vlaamse boeren drijfmest leveren aan Zeeland en dat de Brabantse Mestbank 30% van haar overtollig drijfmest in de Belgische Noorderkempen kwijt kan.

Hopelijk kan in de toekomst gedacht worden aan een Vlaams-Nederlandse regeling terzake opdat de kwalijke praktijken van illegale dumping over de grenzen heen in de toekomst vermeden kunnen worden.