Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 26

[p. 91]

[Twee gedichten]

De rode slaapster

Omdat het zomer wordt leer ik geduldig op
het water staan, leg zeven stromen in mijn bed
en sein mijn aankomst aan de bomen door.
Mijn lippen zijn van honig als ik naar de bijen ga.

Ik kantel naast de rode slaapster,
dromend op een wolkendek, leg bruggen
in mijn bloed zodat zij veilig over kan.
Wij zijn vier ogen in een vaas omdat het zondag is.

Zij vraagt met hoeveel vingers ik bemin
wanneer de zangers bij de vruchten zijn.
Zij streelt de bedelaars van mijn gedicht.

Een insekt zoekt zijn gouden vleugels af
naar sporen van het paringsfeest.
Haar aangezicht bewaart de stilte van een steen.

[p. 92]

Gevoelig als het gras

Je glimlach is barok, je droom
een vogel die nog in de schouders slaapt.
Je bent een jonge stad.
Je draagt een sleutel waar ik nog gesloten ben.

Ik giet veel kleine zonnen in een glas,
ik groet een boom die niet gestorven is.
Ik kon een kind zijn in je schoot.
Ik kon een dode krijger zijn.

Ik ben gevoelig als het gras dat groen begon.
De woorden van een tuinfeest geef ik
aan de naakte baders in mijn hoofd.
Een waterdruppel wandelt uit de zon.

Pieter AERTS