Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 26

[p. 152]

[Twee gedichten]

Tot G.M. Hopkins I.V.M. Felix Randal

En het water, Hopkins? Hebt gij dan in Felix Randal's huis

geen water gezien? Gij die bij de hoefsmid

geluk en troost gevonden hebt, god en gij die Felix om

zijn naam en hart beminde, hebt gij uw van het

zieken zalven moeë handen niet gewassen in het water

waarin de smid de hitte van gesmede ijzers smoorde?

Gij hebt de man zien wenen en hem gelatenheid geleerd,

in hem een zusterziel ontdekt van een geliefde overste,

één die zielen besloeg en het hengsten van het zwakke vlees

bedwong; maar de heilige indifferentie van het water

waarnaar alle vlees geoordeeld of veroordeeld wordt,

hebt gij verzwegen in uw trage klacht, onaangeroerd gelaten.

Of was het om het water ons deel te laten zijn, afwezig zinnebeeld

voor wie slechts moeizaam in de dood zich dompelt?

[p. 153]

 

De paarden zijn beslagen, het water heeft bewogen en gij, Hopkins,

 

gij, gij laat ons eeuwig naar de kringen raden.

[p. 154]

□

Wat anders dan gebeden, eindeloos
tot god gericht geklater? Klachten soms,
een hoop gedonder? Ondicht van wie met minder
dan gewone ijver de dagen telt,
zich naar de nachten schikt?
Niet één die heimelijk geen kruisen
slaat, de boze wegwijwatert,
de dronkenschap van Bloom indachtig
over zijn zonden weent.
De zonde om den brode, zoals
Bunk Johnson over Morton zegt:
Jelly Roll was a really good piano man.
Had lots of work at the Great Southern Hotel
playing waltzes and rags
for the white people.

Mark VAN DEN HOOF