De Nieuwe Stem. Jaargang 18

[p. 769]

J.C. van Schagen
Droom

I

ik ga een trap af
het is een steile stenen trap
ze gaat recht naar beneden
daar in de diepte is een landschap
misschien ook een zee
het is erg dampig
je ziet maar zo af en toe wat van daar beneden
het moet een eiland zijn
Capri misschien?
eigenlijk ga ik in de wolken
eigenlijk is het ook wel griezelig hoog
je moet maar niet te veel op zij kijken
je moet liever maar helemaal niet erg kijken
zo even waren er nog ijzeren leuningen
maar dat is ook al opgehouden
wat heeft me hier gelokt?
het is gek zo hoog en open als ik ga
en die trap zo steil en die treden smaller en smaller
het is bijna vallen wat ik doende ben
het is meer vallen dan afdalen
en ophouden kan allang niet meer
als er nu maar eens een eind aan kwam
maar het is of ik even hoog in de hoogte blijf
en die diepte blijft even griezelig diep in de diepte
ik wil met mijn voeten op den grond
ik wil grond voelen ik wil grond - mijn God
is dat dan wéér die verdomde tredmolen soms
maar nu dan in een sarcastisch reverse?
Hai! zegt de duivel naast me, als je het soms negatief wil

Goed dan ik heb mijn les weer geleerd
hoe was het ook weer?
er is geen klimmen
er is geen peilen
er is alleen pas op de plaats

en wat dan nòg?

[p. 770]

II

's nachts ga ik altijd een reisje maken
er is dan veel moeilijks met kaartjes
dikwijls heb ik niet genoeg geld bij me
of de loketmeneer is ergens anders
hij heeft het te druk om op me te kunnen letten
of hij moet eerst een trein weghelpen - mijn trein misschien wel
soms ook verstaat hij me niet
of hij heeft geen geld om terug te geven
of hij wil niet zeggen wat het kaartje kost
meestal hindert dat allemaal niet zo verschrikkelijk
ik kom toch wel op het perron
en meestal ben ik toch veel te vroeg
meestal dwaal ik zomaar wat
over lange eindeloos lange perrons dwaal ik
naar treinen die op vertrek staan
maar nog niet zo dadelijk
ergens moet de mijne staan
maar meestal is hij er nog niet
er is ook wel sissen van locomotieven
maar als je gaat kijken zijn ze er niet meer
reizigers zijn er meestal ook niet
behalve als ik wil instappen
maar dat kan dan niet omdat alles vol is
dan is alles bezet met vage zwartbruine poppen
zwijgende schimmen schablonen zonder gezicht
ze dringen me weg
ik kan er echt niet meer bij
maar als regel is het niet erg levendig op mijn stations
soms staat er een trein aan 't eind van een eindeloos perron
als je hem bereikt hem hijgende bereikt
dan wordt hij juist uitgerangeerd
omdat de machinist zich bedacht heeft
of de chef
en je moet bij informaties wezen maar dat is nergens
meestal is de trein er nog helemaal niet
omdat hij juist vertrokken is en er niets anders op zit
dan op de volgende te wachten
die niet komt
misschien zijn er wel nooit treinen die vertrekken
van mijn perrons
vertrekken heb ik nog nooit gedaan

[p. 771]

 

vannacht was het loket weer erg ingewikkeld

 

er was een juffrouw die beslist wilde weten

 

wat ik in Utrecht wilde gaan doen

 

ze had zóveel verschillende tarieven daar was 't voor nodig

 

dat ze alles van me wist

 

eerder kon ze onmogelijk zeggen wat ik betalen moest

 

maar ik laat me niet neppen

 

ik heb toen maar een klein landgoed gekocht

 

onder de rook van misjpot

 

het lijkt wel een woord uit de synagoge weet ik veel

 

maar ik woon er niet

 

ik heb nog nooit ergens gewoond

 

omdat ik altijd direkt vertrekken moet

 

maar ik vertrek nooit

 

en ik ben nog nooit ergens aangekomen

 

ik zoek alleen maar, langs perrons

III

weet jij wat dat is?
alles vloeit me onder de vingers weg
er is alleen nog maar een vloeien
dat niet van vervloeien ophoudt
is dat bij jou ook zo?
er zit zelfs geen eb en vloed in
het vloeit maar van vervloeien in vervloeien vloeiende
soms wil ik wel eens stil staan
om eens even te rusten en wat vast te houden
je wil waarachtig toch wel eens wat zièn
maar het gaat niet
omdat ik elk ogenblik mee vervloeiende ben
ik vervloei voor mijn ogen
mijn woorden vervloeien onder de pen weg
en ik wil heus niet liegen
maar als ik geschreven heb is het allang weer anders
vloeiende is het allemaal echt waar
vloeiende zijn alle dingen waar
maar zodra je stil houdt beginnen ze te liegen
wezende ben ik ook wel waar
maar zodra spreek ik of ik lieg
het is beter maar niet naar me te luisteren

wat ik vind wie ik ben
och wie geeft daar wat om
wat gaat het een ander aan als het toch maar alles gelogen is

[p. 772]

 

alles is immers altijd gelogen

 

hoe juist hoe dom hoe rustig

 

wie anderman is wat anderman vindt

 

dat gaat me allemaal eindeloos aan

 

want er is niets dat ik niet ben

 

want er is niemand die ik niet ben

 

hoe juist hoe dom hoe onrustig

 

 

 

Jimmie zegt wat heb je toch veel woorden

 

maar zo is het niet ik heb niets in voorraad

 

ze komen eenvoudig als ik ze nodig heb

 

misschien heb ik er een beetje veel nodig soms

 

omdat ik bijziende ben en omdat alles zo fijn verdeeld is

 

en ik moet dat maar allemaal zien

 

omdat ik een soort microscoop ben en omdat er zoveel deeltjes wemelen

 

elk atoom heeft zwermen woorden nodig

 

het is niet voor niets een sterrenstelsel

 

en het is er eigenlijk helemaal niet

 

hoe zou je dan niet een boel woorden nodig hebben

 

als je goed oplet

 

misschien moest Jimmie maar zeggen: waarom let je zo vermoeiend eindeloos op?

 

 

 

O Jimmie omdat het me allemaal zo eindeloos vermoeiend aangaat

 

omdat er overal treinen wegrijden elk moment

 

elk moment rijden er overal treinen weg

 

van millioenen en millioenen perrons rijden er treinen weg

 

en ze komen niet weer terug, Jimmie, ze komen nooit weer terug

 

heb jij de mijne soms gezien?

{problem}⁺

+ Ter correctie: De schrijver van het artikel ‘De mammoetwet en het openbaar onderwijs’ (november-nummer) was W.J. Jong, niet: de Jong.