Een nieuw lied van een meisje, welke drie jaren als jager onder de Fransche legers heeft gediend, en in de slag voor Austerlitz is gewond geworden

[p. 2]

Aria.

Op een zeer lieflyke Wys.

Kan ons die hoop van verre blinke
Verkwikken ons gemoed in 't hart,
Daarom laat ik de moed niet zinken,
Verzagting volgt op pyn en smart.

Hoe schynt de son zo schoon na regen
Dan leeft men weer op yders vreugd,
Daarom let op eens wel ter degen,
Dan krygt het hart een vrye neugt.

Geeft ons het noodlot felle slagen,
Dringt ons 't ongeluk 't hart en pyn,
Dan wensch ik dat na Onweerslagen,
Weer volgt een lieve Sonneschyn.

Dan voel ik zelf doorgrieft myn 't harte
Dan voel ik zelf maar 't halve pyn,
Het is een Balsem voor u smarte,
Die hoop, en daar mee troost ik myn.

Zou ik myn daarom gek gaan maaken,
Terwyl 't Fortuin my bystand bied,
Het zyn maar wereldlyke zaaken,
Het is een droom en anders niet.

Het noodlot is een werelds wonder,
Het draaid in 't rond en op zyn kant,
Dan is men boven en dan weer onder,
De Waereld is maar Kontreband.