|
| |
| |
| |
Aardig en vermaaklyk lied van een klappermantjen en een jufvrouw van Minne.
Op een fraaije Wys.
Heeren en Dames, ik weet een aardig Lied,
Wat een raare klucht, er onlangs is geschied;
Van een Jufvrouw fier, al met een Klappermantje,
Ach myn zoete lief, 't was zoo een aardig kwantje:
Deez' Klapperman ging uit met zyne klap en stok,
Riep in den nacht twaalf uuren heeft de klok.
Deez' Jufvrouw werd onsteld, zy liep geheel gezwind,
En opende de deur; ai hoor eens hier myn' vrind,
Sprak zy met kloeke stem, uw klap heeft zoo geslagen,
Kom eens in myn huis, ik heb U iets te vraagen,
Deez' Klapperman al rasch die kreeg een zoete lust,
Of haar vuur en licht nog niet was uitgebluscht.
Hy trad met haar in huis, en vond een groot plaizier,
Hy zag de Jufvrouw aan, zy was vol minnevier;
Want het scheen voorwaar een' Klapperman te weezen,
Die deez' schoon Madam heur pyne mogt geneezen,
Hy sprak myn zoete lief, uw minnelyk gelaat,
Uw droefheid is my leed, dat my ter harte gaat.
| |
| |
Deez' Klapperman mogt heen met zyne klap en stok,
Om te roepen fier één uure heeft de klok;
Die schoon Madam deed open weêr heur vengster,
Klein Cupido die schiet op haar een glinster,
Deeze schoone schigt, haar hartje verligt,
Toen zy dit Klappermantje weêr kreeg in 't gezigt.
Met eene zagte stem riep zy weêr, Klapperman:
En zei wel myn vriend, ai klop er toch eens an,
Voldoe toch eens myn lust, probeer eens met behagen,
Of er iemand heeft myn deurtje toegeslagen.
Hy zei myn liefste schat, gy ligt in zwaare pyn,
Voor uw deurtje dient er een grendeltje te zyn.
Maar als de klok is vier, uit liefde en plaizier,
Dan zal ik by U komen, en help uw venusdier;
Want nu is 't nog te vroeg, ik moet eerst doen de ronde,
Het is er thans myn plicht, ik ben hiertoe verbonden,
Ik ben een jong gezel, en daarby wonder snel,
Tot Venus schoon priëel, dat weet gy immers wel.
Och lieve Klapperman, gy wordt van my verwacht,
Dat U Venusgod behoede dezen nacht.
Ik zal myn deur maar van het slot gaan stellen,
Kom zoo maar in huis, dan hoeft gy niet te bellen;
Zoo fluks het is gedaan, o meid het zal wel gaan,
Daar meê zoo ging, er het Klappermantje aan.
| |
| |
Zoodra de klok sloeg vier, ons Klappermantje frisch
Sluipt stilletjes in huis, by Jufvrouw aan den disch,
Zy liet voor hem een vuurtje frisch opstooken;
Toen zoo al zachtjes van de min gesproken,
En de koffy fyn, een kroes met heete wyn,
Wie duivel zouder geen Klapperman willen zyn?
Myn kammeraats zyn vol van opgeblaazenheid!
Alle jonge meisjes zyn vol van spytigheid.
Dat de Klapperman met Juffer Split gaat trouwen,
Hoort men hier en daar by veele liên uitspouwen,
Dat zoo een schoone tas vrydt met een' Klapperman,
Zyn klepeltje slaat vier, zoo hard het immer kan.
Maar toen het was klaar dag, men hoorde meer gewag.
En ieder byster keek, en 't voor zyn oogen zag,
Dat de Klapperman met Saartje ging in 't ronde,
En door den ondertrouw nu beide zyn verbonden,
Men riep dan overal: geluk o Juffer Saar,
U kop die klaauwt gy nog, veel minder dan in 't jaar.
Maar ziet de Klapperman, geeft daar een deuntje van,
's Avonds in het rond, hoort hoe hy klappen kan;
Aardig roept hy dan, de klap slaat hy ook kunstig;
Zyn dame pronkt met hem, het schynt haar nog zoo gunstig,
Zy groet van dag tot dag, hoe het ook weezen kan,
En zingt deez' raare klucht van eenen Klapperman.
|
|
Auteursrechtvrij