Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 4 (1887-1888)

Informatie terzijde

Titelpagina van De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 4
Afbeelding van De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 4Toon afbeelding van titelpagina van De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 4

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

PDF van tekst (63.02 MB)

Scans (1404.16 MB)

ebook (55.35 MB)

XML (2.86 MB)

tekstbestand






Genre

proza
poëzie
non-fictie

Subgenre

tijdschrift / jaarboek


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 4

(1887-1888)– [tijdschrift] Nieuwe Belgische Illustratie, De–rechtenstatus Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende

De Slachtoffers der Wetenschap
(Slot.)

Na de beide genoemde martelaren volgt de Italiaansche graai Zambeccari.

Volgens het stelsel van de Rozier werd de ballon met lucht gevuld, die door middel van een stroovuur verwarmd werd, en al naarmate zij meer of minder verwarmd werd, den ballon rijzen of dalen deed. Dit stelsel van verwarming werd door Zambeccari ook op het waterstofgas toegepast en in dit geval niet onjuist een stelsel van vuur en kruit genoemd. Meer dan eens trachtte hij te Boulogne op te stijgen; doch de proef mislukte telkens. Het publiek begon hem uit te jouwen en hem voor waanzinnig of lafhartig uit te maken. Nog eens zou hij de proef nemen. Wel hadden er bij het vullen van den ballon weer een paar ongelukken plaats gehad; maar thans moest hij opstijgen, wilde hij niet door de hartstochtelijke menigte gesteenigd worden.

Eindelijk steeg de luchtreiziger op, te middernacht. ‘Uitgeput van vermoeienis en vasten,’ zoo verhaalt hij ons, ‘bitter gestemd, de wanhoop in het hart, steeg ik op, zonder iets anders te verwachten dan dat mijn ballon, die veel geleden had, maar kort zou leven.’ Zambeccari was vergezeld van twee getrouwe vrienden, Andreoli en Grassetti. In de dichtste duisternis gehuld, samengescholen in het schuitje, hadden zij de bitterste koude te verduren. Ten twee ure meenden onze reizigers het gedruisch van water te hooren en een uur later zweefden zij eenige ellen boven de zee, het was de Adriatische. Zij wierpen ballast uit en stegen weder omhoog, zoodat zij veel te lijden hadden van kou, neusbloedingen, brakingen, verstijving enz. Des morgens zweefden zij weder boven de zee. Zambeccari ziet van verre land; maar de luchtstroom keert en drijft hen opnieuw naar de volle zee, de wanhoop en het graf heen. Er naderen schepen, maar de schepen wijken. Toch niet - één der kapiteins overwint zijn schroom bij het nog altijd ongewone schouwspel, en neemt onze vrienden aan boord. Grassetti geeft nauwelijks teekenen van leven, Zambeccari en Andreoli liggen zoo goed als in onmacht.

In het jaar 1812 is de ongelukkige graaf op eene ellendige wijze omgekomen. Genoopt zijn opstijgen te bespoedigen en zich te haasten is hij boven in de lucht met zijn ganschen toestel in brand gevlogen, en half verminkt, half verkoold nedergekomen. Hij heeft vele zijner lotgevallen eigenhandig beschreven, en die geschriften dragen overal de sporen van de grootste toewijding en waarheidsliefde. Zijn leven was eene aaneenschakeling van ongelukken. Hij diende bij de marine en werd in 1787 door

[pagina 108-109]
[p. 108-109]

de Turken gevangen genomen. In 1790 zat hij in het bagno van Toulon, en in dit vreeselijk verblijf van ellende was het, dat hij besloot zich aan de luchtvaart te wijden en door de vrije hemelen te vliegen.

In 1802 kwam Olivari, te Orleans, op dezelfde wijze als Zambeccari om het leven. In 1806 stortte Mosment te Rijssel van boven uit den ballon, en in 1812 vatte Bittorf's ballon vlam boven Mannheim en werd hij zelf op de daken der stad verpletterd. In 1819 stak mevrouw Blanchard te Parijs vuurwerk in haren ballon af. Onder het gejuich en het handgeklap der menigte vloog haren ballon in brand, hetgeen voor eene nieuwe kunstvertooning gehouden en met nieuwe en daverende toejuichingen begroet werd. De ballon daalde, als door een wonder, langzaam neder en gleed af langs een huis. ‘Gered!’ riep de moedige vrouw; maar de mand, waarin zij zich bevond, bleef aan den muur haken, en de wonbaar geredde werd naar omlaag uitgeworpen. Op dergelijke wijze kwam Sadler, de beroemde Engelsche luchtschipper, in het jaar 1824 om, bij een storm. In 1846 werd Arban, te Triëst, schoon nog niet gereed met het vullen van zijn ballon, door het ongeduldig en woedend geworden volk zoo bedreigd en aangevallen, dat hij, om zich te redden, het schuitje loshaakte ten einde daarmee den ballon te ontlasten, en op eene touw gezeten naar boven steeg, zonder anker, zonder lijn. Hij drijft al verder en verder en als hij daalt, bevindt hij zich boven de zee. De ballon sleept hem door de golven, maar houdt hem boven, terwijl hij zich krampachtig aan het touwwerk vastklemt. Een paar visschers nemen hem op, meer dood dan levend Later, van Barcelona opgestegen, is hij voor goed verdwenen.

Nog zij hier meegedeeld het ongeval van Spinelli met den Zenith. Den 10den Juli 1845 werd onze luchtreiziger te Montbazillac geboren. Hij was een der beste leerlingen van de École centrale des Arts et Manufactures.



illustratie
OPWEKKING DER DOCHTER VAN JAIRUS, naar de schilde[r]ij van paul hippolyte flandrin.


Crocé-Spinelli had reeds eenige proefstukken van werktuigkunde geleverd en eenige goede bijdragen van kritisch wetenschappelijken inhoud geschreven, toen hij opgenomen werd in den kleinen kring van eenige wetenschappelijke mannen, die de eerste kern uitmaakten van te Société Française de navigation aérienne. In het midden van dezen kring ontmoette hij Sivel.

Theodore Sivel, in 1834 geboren, had lang ter koopvaardij gevaren en vreemde landen bezocht. Toen de Oceaan geene geheimen meer voor hem had, werd hij aangetrokken door de groote luchtzee. Sivel was hartstochtelijk van aard, buitengewoon sterk en van een vastberaden karakter. Zijne rechtschapenheid, zijne degelijkheid, zijne goedhartigheid, zijne beschaving, maakten van hem een buitengewoon man. Theodore Sivel had zich met hart en ziel aan de luchtvaart overgegeven. Na meer dan tweehonderd malen in den vreemde en meer bepaald in Denemarken met den luchtballon te zijn opgestegen, was hij even volleerd lucht- als zeereiziger geworden.

Sivel en Crocé-Spinelli moesten, eens met elkaar in aanraking gebracht, elkander onwederstaanbaar aantrekken. Zij besloten de handen ineen te slaan, om samen de wetten der hoogere luchtstreken op te sporen en het voorbeeld te volgen van zoovele edele voorgangers. De Sociéte Française de navigation aérienne, voor wier ontwikkeling zij zoo veel hadden gedaan, stelde hen in 1874 in staat eene luchtvaart te ondernemen en bij dezen tocht stegen zij tot 7300 meters.

De heer Tissandier, mede een luchtreiziger van naam, werd later de vriend van beiden en de derde in hun verbond. Na in hun gezelschap met den Zenith de langste luchtreis gemaakt te hebben, welke ooit gedaan was, ondernam hij met hen den tocht, die aan Sivel en Spinelli het leven kostte.

Hier vinde de heldendood dezer beide reizigers eene plaats. Den 15den April 1875, 's namiddags ten half twee ure, dreef de Zenith in de hoogere luchtstreken. Reeds waren de ijzige hoogten bereikt waar eeuwige stilte en doodsche eenzaamheid heerschen. De drie reizigers, door de ijle, koude lucht bevangen, vielen één voor één in dien vreeselijken slaap, tegen welken de wil te vergeefs worstelt. Na tot 8600 meters te zijn opgestegen, daalde de ballon in de lagere lucht neder - één van de reizigers, Tissandier, ontwaakte om de zwart gevroren lijken van zijne reisgenooten naar de aarde terug te voeren en aan haren schoot toe te vertrouwen.

Gansch Europa voelde zich bewogen bij den dood dezer martelaars, en oogde hen na in het graf. Maar zij sterven niet. Zij

[pagina 110]
[p. 110]

laten den lichtglans en de schoone, bezielende heugenis achter van hunnen moed en hunne zelfopoffering.

De slachtoffers der wetenschap blijven eeuwig leven in den geest en in het hart van het menschdom.


Vorige Volgende

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken