stierengevechten. - een hachelijk oogenblik.
De banderillos lokken den stier door hunne kreten. Komt hij op hen af dan weten zij met de grootste behendigheid hun spitse, met gekleurde papiertjes versierde ijzeren staafjes in den nek van het dier te planten en dan ijlings door een zijsprong aan zijn woede te ontkomen. 't Is een waar kinderspel, door wreede mannen gedreven! Weldra gelijkt de rug van den stier een reusachtig speldenkussen met tal van gekleurde spelden versierd. Nu is hij, zooals men het noemt ‘rijp’ om te sterven.
stierengevechten. - de espada of matador.
Wederom geeft de gouverneur een teeken; het doodssignaal klinkt door de arena en de matador of espada treedt binnen.
Niet ieder stierendooder heeft recht op dezen titel. De opvolging van rang wordt in de strijdbaan even streng onderhouden als in het leger; eerst leerling dan meester.
Als een opkomend stierenbevechter zijn examen als chulo heeft afgelegd, d.i. een zeker aantal stieren door het mantelspel gelukkig heeft weten tot zich te trekken en af te wenden, wordt hij tot banderillo verheven. Vervolgens benoemt men hem tot sobresaliente of plaatsvervanger, daarna medio-espada (onder-espada) en eindelijk, als hij getoond heeft die eigenschappen te bezitten welke den espada onontbeerlijk zijn, wordt hem de eer gegund met den blooten degen den stier te bekampen. Oogst hij bijval in door deze wijze van strij den dan is zijn naam als espada gevestigd en stroomen hem goud, lauweren en de gunst der dames in de hoogste mate toe.
Een behendig espada verdient [t]wee tot drie duizend gulden per corrida.
Romero heet de held, die bij den kamp welken ik bijwoonde, den laatsten, beslissenden aanval op den getergden stier zou wagen.
Hij nadert en allen zwijgen; alle hoofden neigen zich nieuwsgierig over de schutting om den beroemden espada nauwkeurig te beschouwen. Hij werpt bij het binnentreden der strijdbaan zijn muts weg en vraagt met een diepe buiging den gouverneur verlof den genadestoot aan den stier te mogen toebrengen. Luchtig ontplooit hij met bevalligen zwier den rooden doek, dien hij op den arm draagt en treedt met langzame maar vaste schreden op zijn tegenstander toe.
't Is alsof het dier weet dat hij den strijd moet aanvaarden tegen een antagonist, geduchter dan die hij tot heden het hoofd heeft geboden. Den rug tegen de omheining geleund wacht hij hem af en schijnt volstrekt niet gezind deze voordeelige stelling prijs te geven.
Een dier dat zoo op zijn hoede is, mag met recht voor oneindig gevaarlijker worden gehouden, dan de woesteling, die in dolle razernij op alles wat hij ziet losrent.
Dat Romero zich het gevaar, waarin hij verkeert, volkomen bewust is kan men zien aan zijn langzame voorzichtige wijze van naderen. Met behoedzamen tred gaat hij vooruit, terwijl hij den rooden doek voor zich uithoudt en dien voor de oogen van den stier zwaait om hem tot een aanval uit te dagen.
Ongeduldig beweegt de stier den ruigen kop heen en weder maar verlaat zijn stelling niet. Steeds gaat de espada voorwaarts. Een dof onderdrukt geloei en.... met een sprong rent het dier den vijand tegen. Goede Hemel! Hij is verloren! Maar neen, in den zonneschijn flikkert een lichtstraal door de lucht en het lange, scherpe staal dringt den stier in de borst. Doodelijk getroffen zinkt hij neer. De strijd is beslist.
Nu breekt de geestdrift der menigte los! Uit duizend kelen stijgen daverende juichkreten. Bloemen, lauweren, linten, hoeden, zakdoeken werpt men in onbeschrijfelijke geestdrift naar den overwinnaar! Ik zag zelfs een Spaansche dame haar gouden armband losmaken en hem voor Romero's voeten slingeren.
stierengevechten. - de overwinnaar.
Ik alleen deelde aller opgewondenheid niet. Nog verkeerde ik onder den verpletterenden indruk dien het bloedig schouwspel op mij had teweeg gebracht. Ik gevoelde op dit oogenblik niets dan afschuw en verachting voor menschen, die in zoodanige moordtooneelen een behagen schepen dat hen tot den hoogsten trap van geestdrift vervoert.
De muziek speelt een opwekkende marsch, en een driespan ezels met bellen en veelkleurige zijden kleeden behangen rijdt in galop het renpark binnen. In weinige minuten zijn de lijken van stier en paarden verdwenen en nauwelijks hebben de poorten zich achter hen gesloten of een andere stier rent de arena in, en de moordtooneelen van zooeven herhalen zich tot de duisternis aanbreekt en de menigte naar haar woningen terugdrijft.
Alvorens deze beschrijving te eindigen wil ik nog even spreken over de pogingen die men heeft aangewend om het stierengevecht ook aan deze zijde der Pyreneën burgerrecht te schenken.
Parijs, Marseille, Spa mogen reeds op hun corrida's bogen.
Het Fransche en Belgische volk is echter minder op het zien van bloed belust dan de Spanjaarden en het nutteloos bloedvergieten,
stierengevechten. - een doode stier wordt uit de renbaan gesleept.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd
