De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 8

Wetenswaardig Allerlei.

Een nieuwe Noordpool-expeditie. -

Heeft Afrika geruimen tijd al de aandacht en koenheid der ontdekkingsreizigers voor zich in beslag genomen, nu treedt weer de Noordpool meer op den voorgrond.

De Amerikaan Peary zoekt het noordelijk gedeelte van Groenland, de Deen Ryder wil de oostkust van dit land in kaart brengen, de Noor Nansen bereidt zich op een tocht naar de Noordpool voor. Het nieuwste plan om dit sinds eeuwen nagestreefde doel te bereiken gaat eveneens van een Noor, Ekboll uit, die van zins is, het in de lente van 1893 ten uitvoer te brengen. Hij hoopt zich bij zijn eigenaardige onderneming tot op zekere hoogte van lage winden, stroomingen en ijsversperringen onafhankelijk te maken. Nadat hij in het begin van den zomer van dat jaar op kaap Mohu aan de oostkust van Spitsbergen een depôt van levensmiddelen zal hebben opgeslagen, begeeft hij zich naar Peterman-land, het noordelijkste tot dusverre bekende deel van Frans-Josef-land.

Hij is geheel voor zijn Noordpoolreis toegerust. Vijf man met zes door honden getrokken sleden vergezellen hem. Stuit hij bij zijn tocht over het ijs op open water, wat hem op den weg naar Frans-Josef-Land, in den zomer gemakkelijk kan overkomen, dan worden binnen een paar oogenblikken de zes sleden in een groote boot gemetamorphoseerd, die naar gelang de behoefte, of met roeien of met zeilen vooruitbewogen kan worden.

Ekboll's voornaamste streven is, de grootst mogelijke snelheid van reizen te bereiken. Hij neemt daarom slechts weinig lieden, maar zeer veel honden mee, terwijl zijn mannen zich op het ijs van sneeuwschoenen bedienen. Den omweg over Peterman-Land neemt hij daarom, omdat hij het drijfijs tusschen Spitsbergen en Groenland wil ontwijken; van Peterman-Land echter slaat hij den rechten weg naar de Noordpool in. Gelukt het hem, deze te bereiken, dan keert hij over de oost- of westkust van Groenland terug, terwijl hij zijn proviand aanvult met den voorraad, dien vroegere Noordpoolvaarders aan de Lady-Franklin-baai of aan Scoresby-Sund hebben achtergelaten.

Voor het overige is men over het algemeen eenstemmig omtrent de mogelijkheid van het bereiken der Noordpool, en meent dat dit enkel nog een kwestie van tijd en geld is.

Merkwaardige echo's. -

De echo te Rosneath in de streek van Glasgow, herhaalt een kort zangstukje, zoodra het ten einde is, tien tonen lager. Een echo in de nabijheid van Rouaan herhaalt een gezang op de menigvuldigste wijze, nl. alsot de tonen nu eens naderbij kwamen en zich dan weer verwijderden, nu sterk dan zacht, zelfs met een oogenblik onderbreking, om dan weer van voren aan te beginnen. De echo aan de Loreleyrots aan den Rijn geeft een geluid zeventien maal terug, de echo op den Köningsplatz te Kassel negen maal. Te Adersbach aan het Felsenmeer in Bohemen herhaalt de echo zeven tonen driemaal achter elkaar, met telkens zwakker, maar nog steeds duidelijk hoorbaar geluid. De sterkste echo hoort men bij een onweer in de Zwitsersche Alpen. Een Italiaansche natuurvorscher verhaalt, dat hij in de streek van den Wetterhorn een man ontmoette met een elf voet langen Alpenhoorn, waarin hij uit alle macht blies. Lang zweeg de echo, maar ten slotte herhaalde ze het geheele geluid, maar een paar tonen hooger.

Het tatoueeren op de Marquesas-eilanden. -

De tatoueerders op deze eilanden vormen een eigen gilde en onder hen bevinden zich meesters, die het in dit vak tot kunstenaars hebben gebracht en daarom bij de hoofden in groot aanzien staan. Zij brengen de kunstigste teekeningen en arabesken op de huid van diegenen aan, die zich op deze gebruikelijke wijze door hen willen laten versieren. Dit geschiedt met een spitsen tand van een haai, waardoor het blauwachtige sap voor altijd in de huid wordt geprent. Dit procédé is zeer lastig wegens de pijn, die het veroorzaakt en de daarop volgende ontsteking, daar het slechts langzamerhand en over een klein gedeelte van het lichaam te gelijk kan geschieden. Soms gaan er twintig jaar over heen, voordat een opperhoofd naar den eisch getatoueerd is, maar dan gelijkt hij ook, van top tot teen met blauwe sieraden overdekt, op een wandelend tapijt. Voor het overige vereischt tatoueeren een groote vastheid van oog en zekerheid in het hanteeren van het benoodigde werktuig, want een enkele misgreep kan het heele werk van jaren en jaren onherstelbaar bederven.

[p. 280]

De toren der wereldtentoonstelling van Chicago.

- Evenals de jongste wereldtentoonstelling van Parijs zal ook die van Chicago haar ijzeren toren hebben. Volgens de plannen door de Amerikaansche bladen medegedeeld zal de wijze van constructie veel op dien van den Eiffeltoren gelijken maar minder sierlijk zijn. Er zullen evenals bij dezen twee platformen zijn, maar rond in plaats van vierkant. De Amerikaansche pers drukt dan ook haar spijt uit, dat een zoo oorspronkelijke tentoonstelling als die van Chicago zijn moet, bedorven moet worden door de overneming van een reeds toegepast denkbeeld. Waarschijnlijk was er in denzelfden aa[r]d niets beters te vinden.

dwalen is menschelijk.

Wat de hoogte van den toren betreft, wel wordt gezegd dat die 341 meter of 1120 voet zal bedragen; maar vooreerst rekent men daarbij de verhevenheid van den bodem boven het Michigan-meer (omstreeks 10 meter) en ten slotte ook nog de lengte van den vlaggestok! Inderdaad zal dus de toren van Chicago maar amper 20 meter hooger zijn dan die van Parijs.

De eenige oorspronkelijkheid van dit bouwwerk zal aldus gelegen zijn in het korte tijdsbestek van uitvoering, als het ten minste, zooals gezegd wordt, binnen zes maanden voltooid moet wezen.