De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 11

Allerlei

Napoleon I en de openbare meening. -

Hoeveel Napoleon er aan gelegen was, de meening der Franschen over zijn regeering te vernemen, kan blijken uit het volgende.

Den 20en Maart 1817 verhaalde hij aan den Engelschen geneesheer O'Meara, dat hij als eerste consul de openbare meening over zijn regeering eens had willen weten. Hij bracht twaalf mannen van de meest uiteenloopende politieke overtuiging bijeen, Jacobijnen, royalisten, republikeinen, imperialisten, kortom van alle politieke schakeeringen. Hij gaf hun 1000 franks in de maand, waarvoor zij hem maandelijks door bemiddeling van den postdirecteur Lavalette verslag moesten uitbrengen omtrent hetgeen het volk over de maatregelen der regeering zei. Napoleon las deze rapporten zorgvuldig van A tot Z door, maakte er gebruik van, zoover hem dat raadzaam voorkwam en verbrandde ze dan. Zelfs zijn ministers wisten niet dat hij op die wijze nog beter omtrent de openbare meening ingelicht was, dan dit door het lezen van dagbladen had kunnen geschieden.

Verkoop van gas. -

Een ieder kent de automatische toestellen, waaruit men, na er een dubbeltje of zoo iets te hebben ingeworpen, een pakje chocolaad of sigaretten en dergelijke dingen krijgt. Dergelijke toestellen heeft een maatschappij te Londen in werking gesteld voor den verkoop van lichtgas aan lieden, die geen maand crediet hebben of verlangen, maar aan de gasfabriek liever direct betalen. In arbeiderswoningen en bij verscheidene, kleine particulieren ziin van die automatische gasverkoopers geplaatst. Als men een pennystuk in de gleuf werpt, leveren zij 27 kub. voeten gas, die men, naar verkiezing, bij tusschenpoozen voor verwarming of verlichting kan gebruiken, terwijl een wijzerplaat voortdurend aanwijst, hoeveel gas en al verbruikt is. Ook kan men door het inwerpen van meerdere pennystukken aldus een zekeren voorraad gas opdoen.

Kostbare afval. -

Het is ongelooflijk, welke betrekkelijk reusachtige sommen het verzamelen van lompen en afval te. Parijs opbrengt. Vrouwenhaar, d.w.z. weggeworpen oude vlechten, chignons enz., heeft een waarde van vier franks per pond en brengt den voddenrapers te Parijs jaarlijks meer dan 1500 franks op. Dit is echter nog weinig, vergeleken bij de opbrengst van den afval van kleermakers en modisten, die niet minder dan 170.000 franks bedraagt. Oude beenderen brengen zelfs een kleine 500.000 franks op, en bovendien levert het oud papier, gebruikte kurken, broodkorsten, die alle in verschillende industrieën weer verwerkt worden, nog heel wat op. IJverige lompenverzamelaars vinden dan ook in dezen tak van nijverheid een flink bestaan en kunnen, als ze willen, zelfs een aardig stuivertje voor hun ouden dag overleggen.

De ontvolking der zee. -

Hoe ongelooflijk het haast ook moge schijnen, toch is het zoo, de ontvolking der zee begint reeds verscheidene regeeringen ongerust te maken. De buitengewone vruchtbaarheid der visschen moest oogenschijnlijk alle vrees hieromtrent wegnemen; toch schijnen het steeds toenemend aantal visschers en het veelvuldig voorkomen van slechte vangsten op het dreigend gevaar van ontvolking te wijzen.

Daarom heeft men onlangs in New-Foundland, in Canada en Noorwegen inrichtingen in het leven geroepen, om het uitkomen der milliarden eieren te bevorderen, die, aan zich zelf overgelaten, dikwijls een prooi van andere visschen worden.

Dit jaar is nog een nieuw station van piscicultuur te Dunbar in Schotland geopend, dat reeds 7.700.000 jonge visschen in de Forth geworpen heeft en op het oogenblik 8.500.000 eieren laat uitbroeden.

Ziehier op welke wijze deze stations werken. De visschen, die op het punt staan kuit te schieten, worden in bijzondere bekkens gebracht, die aan den oever der zee zijn ingericht en welke men na den rijtijd ledigt. De dieren, die op de oppervlakte van het water drijven, worden in netten met heel kleine mazen teruggehouden en in groote reservoirs gebracht, voortdurend van zeewater voorzien, dat men op verscheidene lagen flanel filtreert, om het zoo zuiver mogelijk te houden. De broeitijd in deze reservoirs duurt omtrent drie weken.

Reuk van bloemen. -

Het zien van een bloem wekt vanzelf de gedachte aan reuk, maar toch moet niet meer dan één tiende van de door de botanisten gecatalogiseerde bloemen een aangenamen of slechten geur verspreiden.