De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 12

Bij de Platen.

Een liefhebber en een vijand van rooken. -

Dat iemand een hartstochtelijk liefhebber van rooken is, kan men hem niet kwalijk nemen. Maar dat hij een ander, die den tabaksrook niet kan uitstaan, bij heels golven dien walm in het gezicht blaast, dat is iets wat zelfs een spreeuw ongepermitteerd moet vinden.

't Helpt hem evenwel niet veel of hij met opgesperden snavel tegen die onbeleefdheid van zijn meester protesteert. Hoe meer het beest zich ergert, hoe meer plezier de jolige kwant er in heeft, den vogel te sarren, en de spreeuw zal daarom het wijst doen met zich maar uit de voeten te maken.

't Is opmerkelijk, dat terwijl de menschen altijd geneigd schijnen tot vreemde, nieuwe snufjes, de dieren nooit van hun voorvaderlijke leefwijze en gewoonten afwijken. In den tijd, waarin de schilder van het tafereel op de eerste bladzijde ons verplaatst, was het rooken een pas uit Amerika ingevoerde nieuwigheid. Alleen deftige heeren, zooals de kranige jonge edelman op onze gravure, konden zich wegens de buitensporige duurte van het Nicotiaansche kruid die liefhebberij veroorloven. Maar het duurde niet lang of iedereen rookte, niet alleen de heeren, maar ook de burgers en boeren en op het oogenblik is iemand, die nooit rookt, een hooge uitzondering. De spreeuwen echter zijn op den dag van heden nog even groote vijanden van tabaksrook als in den tijd, dat de eerste tabakspijp in Europa gestopt werd.

De maaiers. -

't Is zwaar werk, in het heetst van de dagen, van den morgen tot den avond

[p. 80]

met de lange zeis door het hoog opgeschoten gras te scheren, en 't is niet te verwonderen dat de maaiers er menig droppeltje zweet bij laten. Toch heeft die arbeid in de open lucht, onder de blakende zon, haar eigenaardige poëzie. De maaier blaast nu en dan eens uit om zijn zeis te scherpen en houdt dan een praatje met de makkers, die intusschen lustig het glimmende ijzer door de stugge stengels laten gaan. Tegen de warmte maken zij het zich luchtig door buis en vest uit te gooien. De gezonde beweging prikkelt hun eetlust en wanneer hun de middagkost gebracht wordt, dan smaakt de eenvoudige pot hun als klokspijs En hoe heerlijk is na den warmen dag de rust in den koelen avond!

De kloeke schilderij van Julien Dupré, een der sieraden der beroemde verzameling van moderne kunst in het paleis Luxembourg te Parijs geeft dat leven van lichamelijke inspanning, maar ongestoorde gemoedsrust met pakkende waarheid weer.

de menschenetende boom, naar de teekening van kauffman.