De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 14

Bij de Platen.

Wijnoogst In Italië. -

Italië is toch een gezegend land, niet alleen rijk in natuurschoon, maar ook in weelderige en overvloedige vruchten. Bijzonder de druif gedijt er als in weinig oorden der wereld. Onder zijn warme koesterende zon kent men geen slechte wijnjaren; goed wordt de wijn er altijd, al wisselt ook de hoeveelheid soms wat af. En daarom heeft de wijnoogst in Italië, vooral in de bloeiende landouwen van Toscane, het karakter van een vroolijk feest.

Daarheen verplaatst ons het tafereel op blz. 188; wij nemen hier deel aan den vroolijken oogst van een bijzonder voordeelig wijnjaar.

De wijnstok in Italië wordt een zware boom, dikwijls met een stam van een arm dik. De ranken worden niet, zooals in de Duitsche wijnbergen, tegen staken opgeleid, maar slingeren zich langs wilge- en moerbeiboomen - ranken van tachtig voet lengte zijn hier geen zeldzaamheid - of men laat ze prieëlen vormen door de vertakkingen over latwerk uit te breiden, dat op steenen palen rust. Daar kan de zon ongehinderd door spelen en ontwikkelt dan ook een groote kracht. Als de maand Augustus ten einde loopt, hangt alles vol met zware, bruin, groen of zwartblauw gekleurde trossen, waar de suiker om zoo te zeggen uitdruipt. In manden worden nu deze trossen bijeenverzameld en naar huis gehaald.

Onze gravure vertoont zulk een wingerdprieel waar de landlieden met den oogst bezig zijn, en op den voorgrond een drietal meisjes, die met druiven beladen korven huiswaarts voeren.

De landlieden in Toscane zijn groote, slanke, gebronsde mannen, dikwijls met fijne trekken, en de vrouwen kunnen soms op werkelijk klassieke schoonheid aanspraak maken. De meestal flink opgeschoten en evenredig ontwikkelde meisjes hebben blozende, zacht gevulde, lief ovale gezichten; het niet te hooge voorhoofd met de weelderige, gewoonlijk krullende haarlokken, de rechte, fijngevormde neus, de levenslustige roode mond en de donkere vurige, amandelvormige oogen, nu eens fluweelig zacht, dan weer glinsterend van levensmoed en levenslust, oefenen vooral op den toerist uit de noordelijke landen een groote bekoring uit. Vooral bezielen zij de kunstenaars tot menige bevallige schepping, zooals het tafereel in dit nummer alweer bewijst.

Gezicht bij Zutfen. -

Al kan ook Nederland in natuurschoon met Italië niet wedijveren, zijn kalme grijze luchten en wijde vergezichten, zijn frissche wateren en groene weiden bieden toch weer bekoorlijkheden, die men in Italië tevergeefs zoeken zou en niet minder het penseel van den schilder verlokken. In de kunstwereld geniet net Hollandsche landschap zelfs een bijzondere vermaardheid, dank aan de vele meesters van de oude en de nieuwe Hollandsche school, die het eigenaardige vaderlandsche schoon zoo goed begrepen en gevoeld en zoo meesterlijk weergegeven hebben.

En niet enkel die Hollandsche schilders, ook de buitenlandsch kunstenaars worden door de schoonheden van het Hollandsche landschap aangetrokken. Duitschers, Franschen, Engelschen en zelfs Amerikanen komen die lage landen en grauwe luchten bestudeeren. De schilderij, die wij in dit nummer weergeven, is een vernieuwd bewijs van de belangstelling, door den vreemdeling voor het Hollandsche landschap aan den dag gelegd. De Duitsche kunstenaar H. Schindler biedt ons hier een behoorlijk plekje uit het schilderachtig Gelderland te aanschouwen, een hoekje in de nabijheid van Zutfen. De lezer, die in die omstreken bekend is, moge uitmaken, waar dat plekje juist is gelegen en of het nauwkeurig naar de natuur weergegeven is. Wij vergenoegen ons alleen met het te bewonderen.

vervoer van een huis te san francisco.

Het vervoer van huizen in San Francisco,

dat men hier naar photographische opnamen ziet afgebeeld, is lang zoo'n karwei niet, als men oppervlakkig wel zou meenen. Gelijk vele andere gebouwen in ‘Frisco’ is namelijk ook dit huis uit hout gebouwd en alleen de schoorsteen, die van de benedenverdieping tot aan het dak reikt, uit steen opgetrokken. Met dat al blijft het toch een knap stuk werk, zoo'n huis van twee verdiepingen, dat van voren 40 en van ter zijde 120 voet meet en behalve de keuken en verdere dergelijke vertrekken veertien kamers bevat, zonder beschadiging, door middel van ondergelegde balken en rails, een eind ver te verplaatsen. Zoo'n verhuispartij met huis en al duurt vaak verscheidene weken, ja soms nog langer, als namelijk, met het oog op het drukke straatverkeer de house moving (het huizenvervoer) alleen des nachts kan plaats hebben.

Een groote hindernis vormt daarbij dikwijls het telephoonnet, dat de heele stad overspant en men ziet zoo'n wandelend huis dan ook altijd vergezeld van een aantal telephoon-arbeiders, die de belemmerende draden moeten wegnemen en, zoodra het reizend gevaarte voorbij is, weer vasthechten.