De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 15

Bij de Platen.

Eva. -

't Is een ondeugende titel, dien de schilder aan zijn bevallige appelenverkoopster heeft gegeven, een zinspeling op de eerste Eva, die door haar verlokkend aangeboden appel Adam ten val bracht. Gelukkig hebben de appelen, die het aardige meisje op zijn schilderij voorsteld, niet zulk een noodlottige beteekenis. Men kan er gerust in bijten, zonder vrees van er zich den dood aan te eten. En we twijfelen dan ook niet of de glundere koopvrouw zal ze gauw kwijt wezen. Goed voorgedaan is half verkocht.

Voor de dorpsherberg in Servië. -

De Serviërs zijn een zang- en danslustig volk, en waar hetzij bij feesten, hetzij in de bedrijvigheid van het gewone leven, voor de herbergen van kleine steden of dorpen, een groepje personen bijeen is, daar klinken al spoedig bij de tonen der gusla, het eenvoudige nationale snarentuig, de volksliederen en danswijsjes. Dan weer draait alles in een kringetje rond op de muziek van een doedelzak of een herdersfluit, zooals men dat op onze plaat zien kan.

De meest geliefde volksdans is de kolo. Eenige jongens beginnen hem in langzaam tempo; eenige meisjes treden in de rij, dan weer een paar jongens, vervolgens weer een paar meisjes - en nu gaat het al doller en doller in het rond. De jongens schreeuwen het daarbij uit van de lust en hier en daar trekt er een een pistool uit den gordelriem, dat hij in de lucht afvuurt.

klein breistertje,
naar de schilderij van Eug. von Blaas.

Klein breistertje. -

De beste breister laat wel eens een steek vallen. Dat schijnt het kleine ding al bij ondervinding te weten en ze neemt zich in acht, dat het haar niet overkomt. Zie maar eens met wat een ernst zij kous en naalden vasthoudt en hoe scherp ze toekijkt bij het insteken en doorhalen.

Daar groeit nog eens een knappe, degelijke, arbeidzame huismoeder uit, die met naald en draad haar boeltje heel weet te houden, zoodat er geen steekje aan los is!