De Nieuwe Belgische Illustratie. Jaargang 16

Bij de Platen.

Een gondeltocht te Venetie. -

Een gezicht Op de lagunenstad is altijd belangwekkend, omdat een zoodanig gezicht niet denkbaar is zonder water en zonder de rijke, blanke marmerpracht, welke beide Venetië gekroond hebben tot koningin der Adriatische Zee. Het water maakte Venetië groot, en die grootheid riep de trotsche paleizen en majestueuze kerken in het leven, die ook nu nog na zooveel eeuwen de bewondering van den kunstenaar en toerist gaande maken.

Op de gravure in dit nummer maakt men zich tot een gondel vaart op het mooie blauwe water gereed. De ranke vaartuigen schommelen zacht op het licht rimpelende vlak, en de voorname dames schromen niet, zich onder geleide van een hoofschen cavaliere aan het feestelijk getooide bootje toe te vertrouwen. Het geldt hier blijkbaar meer dan een gewoon tochtje: men zou geneigd zijn te gelooven, dat de gondel in dit geval een huwelijksbootje is, dat een jong paar naar de echtelijke woning moet overbrengen.

De zwarte lieveling. -

Dat men met een kleinigheid schik kan hebben, bewijst het breistertje op onze laatste gravure. Haar taak is af, en nu heeft zij er aardigheid in, het kleine zwarte poesje met den bal te laten spelen. Poesje vindt het wel prettig, met zijn voorpoot den bal te laten wegrollen, maar minder aardig vindt het speelsche diertje het, dat zijn jonge meesteres af en toe zijn pootje tegenhoudt en hem zoo in zijn spel hindert. Ja, het zou wel kunnen gebeuren, dat poesje zijn nagels, die het nu ingetrokken heeft onder de fluweelige bekleeding, uitstak en daarmee een fiksche schram toebracht. Want het blijft altijd gevaarlijk met katjes te spelen.